Een narcistische moeder heeft erg veel moeite om zich in te leven in de gevoelens van een ander.
Hierdoor zijn narcistische moeders niet goed in staat om zich te bekommeren om een ander, inclusief hun kind.
Dit kan grote gevolgen hebben voor de ontwikkeling van het kind. Zelfs als volwassene kan een kind van een narcistische ouder er nog moeite mee hebben.
Ben jij opgevoed door een 'aardige' narcistische moeder? Of is jouw narcistische (ex)-partner de moeder van je kind?
Lees hier over de herkenbare signalen en ontdek hoe je omgaat met een narcistische moeder.
Doel van dit artikel: je gaat leren wat de belangrijkste kenmerken van een narcistische moeder zijn. Ook ga je leren wat de gevolgen zijn voor een kind, en kun je testen in hoeverre jouw moeder (of je ex-partner/de moeder van je kind) narcistisch is.
Ben je op zoek naar directe professionele hulp om te voorkomen dat je langer slachtoffer blijft van een narcistische moeder? Klik dan hier.
Kenmerken van een narcistische moeder
Vraag je je weleens af: "Ben ik opgevoed door een narcist?" of "Is mijn partner een narcistische moeder van mijn kinderen?" Dat kan zeker het geval zijn. Geschat wordt dat 6% van de Nederlandse bevolking een narcistische persoonlijkheidstoornis heeft.
De invloed van een narcistische moeder op jouw jeugd of die van je kinderen is bijna altijd destructief. Narcisme is een ernstige persoonlijkheidsstoornis. Narcisten zijn zich niet bewust van hun narcisme.
Narcisme kent verschillende gradaties, maar narcisten vertonen over het algemeen een extreem gevoel van eigenwaarde en baseren hun identiteit op lof en goedkeuring van anderen.
Een narcistische moeder kun je herkennen aan haar bezitterige gedrag en haar neiging om te concurreren met haar kinderen.
Ze wil in alles beter zijn dan haar kinderen en beschouwt hen niet als individuen, maar als een verlengstuk van zichzelf.
Bekijk eerst deze video voordat je verder leest:
Over het algemeen ziet de narcistische moeder de onafhankelijkheid van een kind als een bedreiging, ook de onafhankelijkheid van een volwassen kind.
Daarom dwingt ze haar kinderen om te leven in de schaduw van haarzelf en legt ze het kind onredelijke verwachtingen op. In een narcistische manier van opvoeden wordt het kind zelden geliefd om wie hij of zij is.
Het risico van het hebben van een narcistische ouder
Nieuw onderzoek laat zien hoe narcisme zich kan uiten tussen ouder en kind.
Steeds meer onderzoek toont aan hoe narcisme van invloed kan zijn op de relatie tussen ouder en kind. In 2023 hebben drie internationale studies de gevolgen onderzocht van het opgroeien met een narcistische ouder.
Eén studie keek naar volwassenen die zichzelf identificeerden als kind van een narcist, terwijl een andere studie gedrag van ouders onderzocht dat past bij een narcistische persoonlijkheidsstoornis. De derde studie gebruikte professionele diagnoses van narcisme als uitgangspunt.
Wat bleek? Alle drie de onderzoeken kwamen tot dezelfde conclusie:
"Het hebben van een narcistische ouder heeft duidelijke en significante gevolgen voor de mentale en emotionele ontwikkeling van zowel het kind als de jongvolwassene."
Deze bevindingen benadrukken de risico's van het opgroeien met een narcistische ouder en het belang van bewustwording en ondersteuning voor iedereen die hierdoor geraakt wordt. Het is dus essentieel om de impact van narcistisch ouderschap serieus te nemen en hulp te zoeken wanneer dit nodig is.
Nuance aardige narcistische moeder
Er zijn tal van wetenschappelijk studies uitgevoerd met betrekking tot narcistisch ouderschap en de gevolgen daarvan op kinderen.
Toch is het belangrijk om een onderscheid te maken tussen bepaalde ouder-centristische tendensen en chronisch-narcistische ouders.
Er zijn veel moeders die graag pronken met hun kinderen, omdat ze daadwerkelijk trots (willen) zijn op hun kinderen. Het lijken dan aardige narcistische moeders.
Ook zijn er ouders die hoge verwachtingen hebben van hun kinderen om ze te pushen meer uit henzelf te halen.
Soms heeft een kind deze stimulans daadwerkelijk nodig. Dit zijn echter geen pathologisch narcistische eigenschappen.
Een narcistische moeder laat haar ware narcistische aard zien wanneer ze bijvoorbeeld haar volwassen kind elke vorm van onafhankelijkheid ontzegt of niet toelaat.
De kinderen bestaan slechts om de egocentrische behoefte van de narcistische moeder te vervullen.
Er zijn veel ouders die graag pronken met hun kinderen, omdat ze daadwerkelijk trots (willen) zijn op hun kinderen.
Ook zijn er ouders die hoge verwachtingen hebben van hun kinderen om ze te pushen meer uit henzelf te halen. Soms heeft een kind deze stimulans daadwerkelijk nodig.
Dit zijn echter geen pathologisch narcistische eigenschappen.
Het is belangrijk om deze nuance tussen een duivelse narcistisch een een aardige narcistische moeder goed te begrijpen. In dit artikel is een test opgenomen waarmee je dit kunt controleren.
Met behulp van deze test kun je ontdekken of jouw moeder daadwerkelijk narcistisch is.
Hoe weet je of een moeder narcistisch is?
Heb je zelf het vermoeden dat je wellicht een narcistische moeder hebt? Of denk je dat de moeder van je kinderen aan narcisme lijdt?
De volgende kenmerken van een narcistische moeder kunnen je meer duidelijkheid hierover geven.
Hoewel sommige ouders op een bepaald moment één of meerdere van de volgende kenmerken kunnen hebben, hoeft dit geen teken te zijn dat ze narcistisch zijn.
Narcistische moeders met verborgen narcisme zijn moeilijk te herkennen. Neem dus voorgaande nuance dus eerst in overweging voordat je een oordeel velt.
Een pathologisch narcistische moeder laat doorgaans meerdere van de volgende kenmerken zien, maar zijn zich er niet van bewust (of maken zich er niet druk om) wat het effect hiervan is op het kind of de kinderen.
Je kunt een narcistische moeder herkennen aan (enkele van) de volgende kenmerken:
#1 Gebruikt het kind of leeft voor het kind
Natuurlijk willen veel ouders dat hun kinderen het goed doen in het leven. Dat ze een goede opleiding afronden, een goede baan vinden en gelukkig worden.
De narcistische moeder heeft echter verwachtingen voor haar kind(eren) die aansluiten bij haar eigen zelfzuchtige behoeften en dromen.
Het gaat dus niet om het nastreven van de wensen, emoties en doelen van het kind, maar het kind wordt gezien als een verlengstuk van de persoonlijke wensen van de moeder.
De persoonlijkheid van het kind is hierbij duidelijk ondergeschikt.
“Mijn moeder vond het altijd leuk om mij in schattige jurkjes te kleden, terwijl ik altijd meer een tom-boy was dan een meisje-meisje.
Ik denk dat mijn moeder dacht dat ze complimenten kreeg voor hoe ik eruit zag. Mijn voorkomen weerspiegelde op haar. Het verhoogde haar eigenwaarde.” (Kind narcistische moeder)
#2 Marginalisering
Sommige narcistische moeders voelen zich bedreigd door het potentieel en de kansen op succes van het kind. Dit heeft namelijk een effect op het zelfvertrouwen van de ouder.
De narcistische moeder kan daarom actief haar best doen om het kind emotioneel laag te houden zodat zij (de moeder) superieur blijft.
Voorbeelden van deze vorm van narcisme bij een moeder zijn bijvoorbeeld:
Een narcistische moeder zal in dit geval op de volgende manieren kunnen reageren:
“Je zult nooit goed genoeg zijn.”
“Het is altijd wat met jou.”
Hiermee probeert de narcistische moeder het zelfvertrouwen van het kind te verlagen.
Hierdoor krijgt de moeder namelijk de mogelijkheid om haar eigen onzekere eigenwaarde te vergroten.
“Ik smeekte mijn moeder of ik mee mocht gaan op de studiereis. Uiteindelijk gaf ze toestemming, nadat ze zei dat het een verspilling van haar geld was.” (Kind van narcistische moeder.)
#3 Superioriteit
Veel narcistische ouders hebben een onredelijk opgeblazen zelfbeeld. Ze hebben een verwaand beeld over wie ze zijn en wat ze doen.
De mensen rondom een narcist worden niet als levende wezens behandeld, maar worden juist gezien als hulpmiddelen (objecten) die kunnen worden gebruikt voor persoonlijk gewin.
Ook de kinderen van een narcistische ouder worden gezien als objecten.
Dit superioriteitscomplex kan echter ook door de narcistische ouder aan het kind worden aangeleerd. “Wij zijn beter dan hen.”
Dit gevoel van superioriteit is bijna uitsluitend gebaseerd op oppervlakkige, egoïstische en materiële aspecten.
Het gaat totaal voorbij aan menselijke maatstaven, sociaal bewustzijn en sociale kwaliteiten.
De narcistische ouder en het kind met aangeleerd narcisme worden als het ware ‘superieur’ door minder menselijk te zijn.
#4 Oppervlakkigheid
Dit is sterk gerelateerd aan het superieure zelfbeeld.
Narcistische ouders laten graag aan anderen zien hoe ‘speciaal’ ze zijn. Ze genieten van het paraderen tijdens sociale of publieke activiteiten.
Ze laten graag zien hoe superieur ze zijn. Het gaat hierbij om materiële bezittingen, fysieke verschijning, projecten en prestaties, achtergrond, status en goede contacten.
De superioriteit van de narcistische moeder dient natuurlijk te worden weerspiegeld door haar echtgenoot en kinderen.
De narcistische moeder zoekt graag ego-stimulerende aandacht.
Ze is constant bezig met het laten zien en vertellen over hoe geweldig en jaloersmakend het leven van haar en haar gezin is. ‘Kijk naar mij! Ik heb wat jij niet hebt. Iedereen wilt net zo’n leven als ik heb.’
Deze moeder is erg gericht op het uiterlijk en voorkomen. Ze draagt graag dure merkkleding, ziet er buitenshuis altijd verzorgd uit, schept graag op over dure vakanties en praat graag over de “uitzonderlijke” prestaties van haar man en kinderen.
“Wat mijn moeder laat zien aan anderen is heel anders dan hoe ze echt is.” (Kind van narcistische moeder)
#5 Manipulatie
Het doel van een narcistische moeder met manipulatie is het kind te pushen. De moeder wilt graag dat het kind de dingen doet die zij voor ogen heeft.
Het manipuleren is hierbij een middel. Er zijn verschillende soorten manipulatie die een narcistische moeder kan gebruiken.
Denk bijvoorbeeld aan:
Een terugkerend onderdeel in de manipulatie van de narcistische moeder of ouder is dat de liefde wordt gegeven onder een voorwaarde.
Dit is het tegenovergestelde van liefde als een natuurlijke uitdrukking van waardering, zoals in een gezonde opvoeding zou moeten terugkomen.
Aan de andere kant wordt het achterhouden van liefde gebruikt als dreigement en straf.
Manipulatie is een veelgebruikt middel die de vraag ‘Ben ik opgevoed door een narcist?’ kan bevestigen.
#6 Inflexibel en snel beledigd
Narcistische ouders kunnen erg inflexibel zijn wat betreft verwachtingen van hun kinderen. Ze hebben het levenspad van hun kinderen in detail vastgesteld in hun hoofd.
Ze kunnen boos worden op het kind wanneer het kind hiervan afwijkt en niet voldoen aan deze buitensporige verwachtingen.
Sommige narcistische moeders zijn ook makkelijk op hun teentjes getrapt. Ze zijn dan geïrriteerd door hun kinderen.
Deze irritatie is gegrond in hun eigen narcisme.
De irritatie kan worden veroorzaakt door een gebrek aan aandacht, het falen in de ogen van de narcistische moeder, de tekortkomingen van het kind of wanneer het kind niet doet wat de narcistische moeder wilt.
Ook kan het kind bijvoorbeeld op het verkeerde moment op de verkeerde plek zijn. De aanleidingen voor irritaties zijn zeer gevarieerd.
De narcistische moeder is lichtgeraakt en snel beledigd in een poging het kind te beheersen. Wanneer het kind niet danst naar de pijpen van de narcistische moeder, reageert de moeder onnodig en disproportioneel negatief.
“Ik haat het wanneer je de boodschappentas op deze manier op het aanrecht zet. Ik heb het je al eerder gezegd dat ik het HAAT!” (Moeder naar kind)
#7 Gebrek aan empathie
Ben ik opgevoed door een narcist?
Een van de meest voorkomende kenmerken van een narcistische vader of moeder is het onvermogen van de ouder om rekening te houden met (de gevoelens van) het kind.
De narcistische ouder ziet de gedachten en gevoelens van het kind niet als belangrijk. Het enige wat er toe doet is wat de ouder denkt, zegt of voelt.
Het resultaat is dat het kind een bepaalde overlevingsstrategie gaat aannemen.
Er kunnen drie overlevingsstrategieën worden onderscheiden:
Het terugkomende effect van een narcistische moeder is dat het kind eronder lijdt.
Met name het gebrek aan empathie van de narcistische moeder heeft grote emotionele gevolgen voor het kind in zijn ontwikkeling, maar ook nog wanneer hij een volwassen persoon is.
#8 Afhankelijkheid
De narcistische ouder kan een vergaande vorm van afhankelijkheid creëren van het kind.
Sommige narcistische ouders verwachten dat hun kinderen de rest van hun leven voor hen zullen gaan zorgen. Dit type van afhankelijkheid kan financieel, emotioneel en/of fysiek zijn.
Hier is eigenlijk weinig mis mee. Wanneer het kind zorgt voor zijn of haar ouders, is dit zelfs een bewonderenswaardige eigenschap.
Het verschil is dat een narcistische ouder het kind manipuleert tot het maken van onredelijke opofferingen.
Bij deze opoffering wordt er door de ouder weinig aandacht gegeven aan de prioriteiten en behoeften van het kind. Wederom draait het om de (soms zelfs onredelijke) eisen en behoeften van de narcistische ouder/moeder.
“Mijn moeder van 60 verwacht dat ik haar maandelijks financieel steun. Ze zegt dat ze zonder mij niet kan leven, ondertussen geeft ze haar geld aan onzinnige dingen uit.” (Student met narcistische moeder)
Je kunt deze afhankelijkheid ook omdraaien. Sommige narcistische ouders kunnen hun kind afhankelijk maken van hen.
Bijvoorbeeld door het kind te wijzen op slechte prestaties, onverantwoordelijk gedrag, onvolwassenheid of door verslaving, uitstelgedrag en slechte mentale of fysieke gezondheid bij het kind te stimuleren.
Hierdoor zorgt de narcistische ouder ervoor dat het kind afhankelijk is en blijft van de ouders en het ouderlijk huis.
#9 Bezitterigheid en jaloezie
De narcistische moeder hoop dat het kind voor altijd onder haar invloed blijft. Wanneer er bij het kind tekenen zijn van onafhankelijk gedrag, kan de ouders extreem jaloers reageren.
Bijvoorbeeld wanneer het kind volwassen wordt en beslissingen neemt om onafhankelijk te worden, zoals het huis verlaten, gaan studeren of gaan werken.
Maar ook het maken van vrienden buiten de moeder om of het hebben van eigen prioriteiten. De narcistische moeder kan hier erg negatief op reageren en het zich persoonlijk aantrekken.
“Waarom doe je MIJ dit aan?”
Dit wordt met name op een explosieve manier duidelijk wanneer het kind een partner krijgt. Deze partner kan door de narcistische moeder als een enorme bedreiging worden gezien.
De moeder zal daarom afwijzend reageren, zeer veel kritiek uiten op de partner en zich competitief gaan gedragen ten opzichte van het kind.
Of in andere woorden: de narcistische moeder zal zich ontpoppen als de meest vreselijke schoonmoeder.
Het kan zijn dat in de ogen van de narcistische moeder geen enkele partner goed genoeg is voor haar kind.
“Hoe durft die vrouw mijn zoon van mij weg te nemen. Wie denkt ze wel niet dat ze is?”
De reden hiervoor is dat de narcistische moeder zich primair richt op haar eigen egoïstische interesses. Dit is voor een narcist namelijk interessanter dan het opvoeden van kinderen.
Door zich niet op de opvoeding of de kinderen te richten maar op zichzelf, kan de narcistische moeder zich richten op hetgeen waar ze naar hunkert: waardering van andere ontvangen.
Dit kan in verschillende vormen tot uiting komen, zoals geobsedeerd zijn door een carrière, (uiterlijk) voorkomen, persoonlijke activiteiten en/of hobby’s. Het kind wordt overgelaten aan de vader of aan zichzelf.
“Mijn vrouw is een afwezige moeder. Ze kiest ervoor leuke dingen te doen zonder haar gezin. Ze brengt hierdoor geen tijd door met haar kind. Ze is een extreem egoïstisch persoon.”
Herken jij je moeder in één of meerdere van deze kenmerken? Vraag jij je weleens af ‘Ben ik opgevoed door een narcist?’
Wanneer er zich ernstige familieproblemen voordoen, raad ik je aan om contact op te nemen met professionele instellingen, de huisarts en/of geestelijke gezondheidsinstellingen voor professionele hulp.
Op zoek naar meer narcisische kenmerken?
In dit artikel lees je 12 kenmerken waaraan je een narcist herkent.
Gevolgen van een narcistische moeder
Je kent het gevoel vast wel. Je moeder komt bij je op bezoek. Het eerste wat ze tegen je zegt wanneer ze je ziet is ‘Moest je nou die oubollige trui aandoen? Dat ziet er toch niet uit’.
Vervolgens heb je je best gedaan om een lekkere maaltijd te koken, maar deelt je moeder ongeïnteresseerd mee dat de kip droog is en eet ze de rest van de maaltijd met een lang gezicht op. Vervolgens weet ze een reden te vinden waarom je nog single bent. Ze bekritiseert alles wat je doet.
De gevolgen van het worden opgevoed door een narcistische moeder kunnen vergaand zijn. De emotioneel afwezigheid, het gebrek aan empathie en de continue bekritisering van je moeder eisen zijn tol.
Welke gevolgen kan een narcistische moeder hebben op het leven van een kind? Hier zijn 7 mogelijke gevolgen. Herken jij de gevolgen van een narcistische moeder of (ex)partner in je eigen leven?
- Je wilt graag andere plezieren
Een gebruikelijk kenmerk van een volwassene met een narcistische moeder, is dat hij of zij graag anderen pleziert.
Het kind is verstrikt geraakt in dit patroon toen hij zijn moeder ook altijd probeerde te plezieren.
- Laag zelfrespect
Kinderen van een narcistische moeder zijn opgegroeid met het idee dat ze dingen met name fout doen.
Op jonge leeftijd zijn ze namelijk continue gecorrigeerd en kregen ze te horen dat ze de dingen verkeerd deden. Je deed het op de ‘verkeerde manier’, waardoor je narcistische moeder het maar liever zelf deed.
Wanneer dit kind volwassen is, kan het zijn dat hij deze correctie mist.
Bovendien zal hij zich niet op zijn gemak voelen in relaties omdat de moederliefde (die er overigens nooit was) wordt gemist.
Het gaat er niet altijd om dat je moeder je vertelde dat je iets verkeerd deed. Ook zonder verbale opmerkingen kan je moeder duidelijk maken dat je nooit iets goed kon doen, bijvoorbeeld door het maar zelf te doen.
Dit is voor een kind kwetsend, minderwaardig en denigrerend.
De narcistische moeder heeft altijd haar best gedaan om beter te zijn dan iedereen, inclusief beter te zijn dan haar eigen kind.
Ze zal altijd willen winnen. Het kan niet anders dan dat dit een effect heeft op de eigenwaarde van het kind in een later stadium van zijn leven.
- Gebrek aan richtingsgevoel
Eigenlijk heeft een kind van een narcistische moeder geen ‘ik’. Je kreeg tijdens je kindertijd namelijk niet de mogelijkheid om jezelf uit te drukken. Je hebt het niet geleerd.
Je gedachten, waarden, normen en dromen van dienden dat van je narcistische moeder te weerspiegelen. Je hebt aangeleerd om jezelf slecht te voelen wanneer je andere gevoelens hebt.
Het kind is daardoor in alles een verlengde van de moeder, waardoor het zichzelf is verloren. Wat wil ik? Wil vind ik mooi? Wat vind ik lekker?
- Gebrek aan grenzen
Een kind kan verstrikt raken in het net van zijn narcistische moeder. Daardoor kun je geen idee hebben wie je bent. Er is weinig onderscheid tussen jou en je moeder.
Je kunt je daardoor op latere leeftijd compleet verdwaalt voelen. Je doet alles wat je wordt gevraagd of opgedragen.
Daardoor voel je je ook onzeker over je eigen capaciteiten om een sterke en gezonde liefdes relatie te hebben.
- Angst, paniekaanvallen, verslaving of depressie
Door de narcistische opvoeding heeft het kind weinig eigenwaarde. Daardoor kan het kind op volwassen leeftijd zich vaak afvragen wat hij met het leven wilt.
Mag ik me zo voelen? Mag ik me zo gedragen?
Deze onzekerheid kan steeds meer stress veroorzaken. Je kunt jezelf niet meer vertrouwen, maar hebt ook moeite om anderen te vertrouwen.
In een relatie kan dit gecompliceerder worden. Een kind van een narcistische moeder kan moeite hebben om zijn behoeften en gevoelens te uiten.
De frustraties kunnen zich opstapelen. Daardoor kan de toevlucht worden gevonden in drank, gokken, drugs, eten, en obsessief gedrag.
- Het is moeilijk om een gezonde relatie op te bouwen
Wat is een gezonde relatie? Een kind van een narcist heeft dit nooit geleerd. Het kan zijn dat je geen goed voorbeeld in je leven hebt gehad.
Je kunt bang zijn om verlaten te worden of te worden afgewezen door aan persoon van wie je houdt.
We kunnen hier allemaal bang voor zijn, maar een volwassen kind van een narcist kan hier doodsbang voor zijn. Je kan geloven dat je partner de relatie verbreekt bij alles wat je verkeerd doet.
Bovendien kan een volwassen kind van een narcist zich aangetrokken voelen door personen die emotioneel niet beschikbaar zijn of zeer kritisch zijn naar anderen. Dit komt natuurlijk overeen met de narcistische moeder.
Volwaardige liefde kan bovendien angst en een onwaardig gevoel veroorzaken. Daarentegen moet de partner gelukkig en bevredigd worden. Het kan zijn dat je jezelf hier volledig in voorbijloopt.
- Narcistische persoonlijkheidsstoornis
De makkelijkste optie voor een kind van een narcist is om dezelfde kenmerken over te nemen. Dit is een verdedigingsmechanisme. Een overlevingsstrategie.
Het kind zal de narcistische ouder nadoen en narcistisch gedrag vertonen naar anderen. Dit kan het leven van het kind, maar ook zijn gelukniveau in de rest van zijn leven ernstig negatief beïnvloeden.
Dit kan zich zelfs ontwikkelen tot extreem narcisme, waarin mensen andere manipuleren om te krijgen wat ze willen.
Dit kan ten koste gaan van alles en iedereen. Ze zoeken naar goedkeuring en zijn afhankelijk van zichzelf speciaal voelen.
Narcistische moeder? Doe deze test:
Wil jij graag weten of je bent opgevoed door een narcistische moeder of heb je het idee dat de moeder van je kinderen narcistisch is?
De volgende test kan je helpen om dit te herkennen. De test bestaat uit 33 vragen.
De bedoeling is dat je de vragen aanstreept die van toepassing zijn op de relatie tussen jou en je moeder.
Hoe vaker je jullie relatie herkend in deze vragen, hoe groter de kans dat je een narcistische moeder hebt.
Lees deze vragen door en streep eerlijk de vragen aan die passen bij de relatie tussen jou en je moeder. Op deze manier zal je een betrouwbaar resultaat krijgen.
- Wilt je moeder je keuzes beheersen?
- Wisselt je moeder egoïstisch gedrag af met depressiviteit?
- Vond je dat je als kind moest zorgen voor de emotionele behoeften van je moeder?
- Voel je je gemanipuleerd in de aanwezigheid van je moeder?
- Voel je je door je moeder gewaardeerd voor wat je doet in plaats van dat ze waardeert wie je bent?
- Gedraagt je moeder zich als een slachtoffer?
- Doe je je anders voor dan dat je je voelt, als gevolg van de beïnvloeding van je moeder?
- Concurreert je moeder met jou?
- Wilt je moeder dat de dingen altijd op haar manier gaan?
- Voel je je nutteloos in het bijzijn van je moeder?
- Heeft je moeder je vaak beschaamd?
- Heb je het gevoel dat je moeder jou echt kent?
- Denkt je moeder dat de wereld om haar heen draait?
- Vind je het moeilijk om gescheiden van je moeder te zijn?
- Vind je je moeder nep?
- Wanneer je je problemen met je moeder bespreekt, leidt ze dan de discussie af door over zichzelf te gaan praten?
- Wanneer je je gevoelens met je moeder bespreekt, probeert ze dan het gevoel te overtreffen met het haar gevoelens?
- Heb je het gevoel dat je een slaaf van je moeder bent?
- Voel je dat je de oorzaak bent/was voor de kwalen of ziekten van je moeder (hoofdpijn, stress, ziekte)?
- Moest je als kind zorgen voor de fysieke behoeften van je moeder?
- Voel je je niet geaccepteerd door je moeder?
- Heb je het gevoel dat je moeder erg kritisch is/was over wie je bent en wat je doet?
- Is je moeder weleens jaloers op je?
- Ontbreekt het bij moeder aan empathie voor je gevoelens?
- Ondersteunt je moeder de dingen die je doet alleen maar als een "goede moeder"?
- Heb je altijd een gebrek aan emotionele verbondenheid met je moeder ervaren?
- Heb je jezelf consequent afgevraagd of je moeder van je houdt?
- Doet je moeder alleen maar dingen voor je wanneer anderen het kunnen zien?
- Als er iets in je leven gebeurt (ongeluk, ziekte, scheiding), reageert je moeder dan met hoe het haar zal beïnvloeden in plaats van zich af te vragen hoe jij je voelt?
- Is je moeder zich erg bewust van wat anderen denken (buren, vrienden, familie, collega's)?
- Ontkent je moeder haar eigen gevoelens?
- Geeft je moeder de schuld aan jou of anderen in plaats van de verantwoordelijkheid te nemen voor haar eigen gevoelens of daden?
- Is je moeder snel beledigd en blijft ze lange tijd met een wrok rondlopen zonder het probleem op te lossen?
In hoeveel vragen herken jij (de relatie tussen jou en) je moeder? Hoe meer vragen je hebt aangestreept, hoe groter de kans dat je moeder narcistisch is.
Je kunt ervoor kiezen om in therapie te gaan om te kunnen omgaan met de narcistische beïnvloeding in je opvoeding.
Sommigen zeggen dat het goed is om te breken met je moeder, omdat dit de enige manier is om echt los te breken van de narcistische beïnvloeding door je moeder.
Het is deze beïnvloeding die jouw leven, maar met name de relaties met andere personen, sterk negatief beïnvloedt.
De Macht Doorbreken Van Een Narcistische Moeder
Ben je opgevoed door een narcist? Of heb je sterk het idee dat de moeder van je kinderen narcistisch is? Je bent niet alleen. Je bent niet de enige, noch de eerste persoon die het slachtoffer is geworden van een narcistische moeder. Je betaalt een hoge prijs voor in een relatie te blijven met een narcist.
Er is ook een tussenweg, namelijk een krachtige methode die je helpt om de huidige situatie en je emoties de baas te blijven en door te kunnen gaan met je leven. Ook als je moeder op dit moment de macht heeft of als er kinderen in het spel zijn.
Wil je het nog een stap verder nemen met de hulp van een professional?
Wil je meer leren over hoe narcistische moeders te werk gaan? Ga dan een stap verder met de hulp van een professional.
Klik hier en ontdek wat mijn 'Narcist de Baas Methode' voor jou kan betekenen.
Je krijgt toegang tot een schat aan informatie en de beste tips en technieken om zelfs met de meest extreme gevallen van narcisme om te gaan.
Ik raad je aan om echt aan jezelf te denken. Dit is jouw zoektocht naar geluk in het leven, en mogelijk ook die van je kinderen.
Kind zijn van een narcistische moeder
Er zijn kinderen van narcistische ouders die ervoor kiezen om zichzelf los te breken van hun narcistische ouder.
Ze raden anderen aan dit ook te doen. Dit is namelijk een manier om de negatieve, narcistische beïnvloeding te doorbreken.
Het is een effectieve manier om uit deze negatieve spiraal te komen. Het slachtoffer is namelijk het kind.
Herken jij jezelf hierin? Herken jij jezelf in de effecten die een narcistische ouder op zijn/haar kind kan hebben?
Het realiseren en accepteren dat je een narcistische ouder hebt, is een lange en intens pijnlijke weg.
Als kind blijf je namelijk hunkeren naar de liefde en goedkeuring van je narcistische ouder. Deze zal je echter niet krijgen. Deze hunkering is daardoor onredelijk.
Daarom kan een oppervlakkig contact of geen contact met de narcistische ouder een gezonde, effectieve en bevrijdende keuze zijn. Maar het is geen makkelijke keuze.
Wat hierin belangrijk is, is dat jij je als kind assertief opstelt. Je moet je grenzen leren stellen.
Juist wanneer de ouder zich ongepast, controlerend, manipulatief, beledigend of invasief opstelt.
Je ouder leidt aan een psychologische persoonlijkheidsstoornis. Zelfs met een goede wil zal dit niet veranderen.
Het is zaak om hiermee om te leren gaan of anders bewust afstand te nemen en te breken met je narcistische ouder. Een relatie met een narcist is namelijk ongelooflijk moeilijk.
Overzicht:
Het doorbreken van de negatieve invloed van een narcistische ouder is een pijnlijk maar bevrijdend proces voor het kind. Assertiviteit, grenzen stellen en eventueel bewust afstand nemen of breken met de narcistische ouder zijn belangrijke stappen in dit proces, hoewel dit geen gemakkelijke keuzes zijn.
5 Tips voor het omgaan met een narcistische moeder
Heb je de ontmasker de narcist test gedaan? En wil je alvast wat simpele tips om te leren omgaan met een narcistische moeder of narcistische (ex)-partner? Lees de volgende 5 tips dan goed door.
Tip 1: Stel je eigen gezondheid en welzijn voorop
Toen je opgroeide, probeerde je waarschijnlijk je moeder te plezieren door je eigen behoeften en verlangens opzij te schuiven.
Dit was een overlevingsmechanisme om de liefde en goedkeuring te krijgen waar je als kind naar hunkerde.
Echter, nu je ouder bent, is het belangrijk om te beseffen dat het oké is om voor jezelf te kiezen en je eigen welzijn voorop te stellen.
Het is tijd om de patronen van zelfopoffering los te laten en te leren om je eigen grenzen aan te geven.
Door jezelf op de eerste plaats te zetten, kun je groeien en een vervullend leven leiden, vrij van de invloed van je narcistische ouder.
Tip 2: Leer grenzen stellen
Om echt jezelf los te wrikken van je narcistische moeder, uit haar schaduw te komen en je eigen identiteit te ontdekken, zal je moeten leren om jezelf los te maken.
Dit betekent in essentie dat je niet reageert op hetgeen wat de narcist zegt of doet. Het is goed om hiervoor gezonde grenzen op te stellen.
Bijvoorbeeld het beperken van het contact door korte telefoongesprekken te voeren en korte e-mails te sturen.
Het is hierbij belangrijk dat je lichte onderwerpen bespreekt, dus geen emotionele onderwerpen of problemen.
Je zult je afvragen wat een narcist doet als je haar negeert, blijf te allen tijde kalm.
Als deze strategie niet helpt of de narcistische moeder je voortdurend blijft lastigvallen, is het waarschijnlijk goed om te overwegen (tijdelijk) het contact helemaal te verbreken.
Dit is een zeer moeilijke beslissing. Het proces tot deze beslissing kan een tijdje in beslag nemen.
Tip 3: Stel duidelijke grenzen
Het confronteren van je narcistische moeder met haar gedrag, zal waarschijnlijk niet in goede aarde vallen.
Narcisten kunnen namelijk zeer slecht tegen kritiek. Dit kan de situatie zelfs verergeren.
De narcist ziet zichzelf namelijk niet als verantwoordelijk. Daar komt bij kijken dat narcisme een psychologische stoornis is.
Deze verdwijnt niet met confrontatie. Het ontbreken van empathie zal blijven en kan jou nog meer teleurstelling geven.
Toch moet je communiceren naar je moeder dat je behoefte hebt aan ruimte. Het is goed dit specifiek te vermelden in een telefoongesprek of e-mail. Communiceer dat je dit doet voor je eigen welzijn en voor persoonlijke groei.
Maar communiceer dit zonder je moeder te beschuldigen. Blijf vervolgens vasthouden aan je keuze.
Ga in deze periode aan jezelf werken. Dit zal de best mogelijke beslissing zijn voor je persoonlijke ontwikkeling.
Tip 4: Accepteer dat je moeder het er niet mee eens is
Houd er rekening mee dat de kans groot is dat de breuk tussen jou en je moeder een tijdje zal aanhouden.
Narcisten zien andere personen, waaronder hun kinderen, als een verlengstuk van zichzelf en dus niet als een individue met hun eigen behoeften.
Houd er dus ook rekening mee dat er een schuldgevoel bij jou kan ontstaan.
Houd daarom vol. Wees assertief en blijf je grenzen stellen wanneer je moeder deze overschrijdt.
Kom ook niet terug op deze grenzen wanneer je ze hebt gesteld.
Geef niet toe aan de manipulatieve acties van je moeder. Je hebt recht om voet bij stuk te houden en je moet leren om je eigen gevoelens te bevestigen en na te leven.
Tip 5: Geef niet jezelf de schuld van de breuk
Kinderen van narcisten hebben tijdens hun opvoeding aangeleerd om zichzelf als fout te zien.
Hun narcistische ouder manipuleerden hen namelijk om deze reactie te verkrijgen. Narcistische ouders zijn ontzettend goed in een schuldgevoel aanpraten.
Nu je volwassen bent, is het erg belangrijk om jezelf niet meer de schuld te geven, maar dat je beseft dat het gedrag van je narcistische moeder niet meer door de beugel kan.
Door dit narcistische gedrag ben jij gedwongen om nu een stapje terug te doen.
Wanneer jij deze omdraai niet maakt en de oorzaak van de pijn niet erkend, ben je als volwassen persoon zelf verantwoordelijk voor de pijn die jou wordt aangedaan.
Het zal een moeilijk proces worden om om te gaan met een narcistische moeder of vader. Zoek hulp wanneer je dit nodig hebt.
Werk aan jezelf om de narcistische opvoeding achter je te kunnen laten.
Mijn ma vertelt ons bij elke mogelijke gelegenheid dat wij slechte kinderen zijn en dat ze liever andere kinderen had gehad. Zoals bijvoorbeeld een of ander nichtje van ons of een pleegkindje waar ze toezicht voor houdt. Ze heeft me, onder het mom van frontale epilepsie, mn hele jeugd een telkens veranderende pillencocktail opgedrongen. Ook al reageerde ik hier fel op dat dit me niet beter deed voelen. Deze pillen waren heel zwaar en hadden een enorm effect op mijn jonge hersenen. Dan ging ze elke dag brullen tegen me dat ik te dik was (door de pillen) en dat ik niets kon en nooit iets zou kunnen (sterke concentratiemoeilijkheden ook door de pillen). Ze heeft geen empathie in zich en maakt ons al jaren overal zwart, vooral in haar kant van de familie. Op familiefeesten kan ze het niet laten om mij belachelijk te maken. Daardoor ga ik dus niet meer naar familiefeesten. Wat haar vrij spel geeft op dat front…
Gisteren belandde ik op spoed en toen ik haar sms´te kon ze het niet opbrengen om me te steunen maar ging ze me de les spellen, zoals altijd.
Het is verschrikkelijk.
Beste Nathalie, het klinkt alsof je jarenlang te maken hebt gehad met zeer belastende situaties en een gebrek aan begrip en empathie van je moeder. Wat je hebt meegemaakt is zwaar, en je gevoelens en grenzen zijn keer op keer niet gerespecteerd. Het is belangrijk om nu te erkennen dat je niet verantwoordelijk bent voor haar gedrag of haar gebrek aan steun. Blijf trouw aan jezelf en omring je met mensen die je wel steunen en respecteren. Ga naar plekken waar je wel gehoord wordt.
Je moeder blijft je in een positie plaatsen waarin je niet serieus wordt genomen, en dat moet stoppen. Je hebt het recht om grenzen te stellen, jezelf te beschermen en de keuze te maken om niet langer vast te blijven zitten in een patroon waarin je wordt gekleineerd of gekwetst.
Ik heb net het contact met mijn (verborgen) narcistische moeder en haar partner, mijn narcistische broertje en mijn vader (die blijft kiezen voor de narcisten) verbroken. Mijn zoon van bijna 16 komt al vanaf baby elke week bij mijn moeder, en dat was tot ik het contact verbrak nog steeds zo. Zij heeft hem (samen met haar partner) altijd als een soort jonge foutloze, geweldige god behandeld met complimenten, manipulatie en vooral ook veel geld en kado’s en eten wat natuurlijk voor pubers heel belangrijk is. Nu ziet mijn zoon hun ook niet. Ik zie zijn verdriet. En beide narcisten (‘moeder’ en haar partner) hebben hem via whatsapp een bericht gestuurd, terwijl ik dringend aan heb gegeven dat ze dit niet moesten doen.
Ik wil op dit moment gevoelsmatig nooit meer contact met deze mensen. Maar waar doe ik goed aan met mijn zoon? Deze mensen zijn tot alles in staat en hebben mij altijd als een zwakkig persoon behandeld en neergezet (ook bij mijn man en schoonouders). Ook mijn man wordt al jaren als een god behandeld en bejubeld. Er zijn tijden geweest dat ik bij hun thuis kwam en erbij zat en gewoon genegeerd werd in het gezelschap.
Ik wil echt mijn kind geen pijn doen. Hoewel ik dat nu, ook al wil ik dat niet, toch doe.
Voorheen als ik tijdelijk geen contact had, of afstand nam, heb ik mijn zoon hier nooit in betrokken.
Maar nu ik weet na meer dan 40 jaar wat er echt speelt en waarom ik zo beschadigd ben (en daar altijd de schuld van kreeg, ‘ik was zwak en niet opgewassen tegen een krachtige dominante moeder’).
Nu is mijn zoon ouder en ook best wijs voor zijn leeftijd.
Maar ik weet zeker dat de indoctrinatie en manipulaties door zullen gaan (al zullen ze nog slinkser worden waarschijnlijk) als hij blijft gaan.
Heeft iemand hier ervaring mee?
Ik ben hier echt heel wanhopig over. Meer nog dan over mijn eigen pijn en strijd.
Allemaal goed en wel, en geweldig uitgewerkt, tot op het laatste punt: ook als je volwassen bent, ben je nooit verantwoordelijk voor de pijn die jou wordt aangedaan.
Hoe kun je slachtoffers van narcisten dit aanpraten? Júist slachtoffers van, narcistische, mishandeling. Ik kan daar echt met mijn verstand niet bij.
Je bent verantwoordelijk voor je keuzes. Al kun je tijdelijk ontoerekeningsvatbaar zijn door de impact van een aards manipulator. Mijn moeder heeft mijn brein gewoon stuk gekregen.
Ook mishandeling dmv manipulatie of bijv. sabotage is nooit jóuw schuld en verantwoordelijkheid. Altijd van degene die het geweld gebruikt.
Nu na 31 jaar is het voor mij allemaal bevestigd dat ik al die tijd dus al gelijk had. Mijn moeder de narcist heeft mijn vader gebrainstormd en van me zusje ook een narcist gemaakt. Dit heeft zoveel effect op mij gehad dat ik in aanraking kwam met politie, rare dingen ging doen alleen maar voor aandacht in de hoop dat iemand eens naar mij zou luisteren en begrijpen. Ik was altijd een kut kind en kon nooit wat goed doen. Ik vecht me hele leven al voor onrecht en nu pakt ze me kind ook nog van mij af door mij zwart te maken bij iedereen en mij neer te zetten alsof ik de gek ben. Dit gaat mij te ver ik ga me moeder voor de rechter slepen, want kom niet aan me kind! Ik zit nu nog in dit proces en sta machteloos, omdat me moeder instanties heeft ingelicht en me kind nu bij me moeder verblijft tijdelijk. En nog gaat ze ondertussen dingen doorlullen die niet waar zijn of beter gezegd ze vertelt nooit het hele verhaal. Niet dat zij schreeuwt of dat ze nooit dingen uitpraat met mij en eigenlijk niet veel weet wat er nou aan de hand is. Dit is ook geen logica en alles vertelt ze met een zogenaamde zekerheid door aan andere mensen terwijl ze geen eens zekerheid heeft, want ze weet nooit mijn kant van het verhaal.
En bij iedereen het slachtoffer spelen net als me zusje. Vervolgens sta ik er helemaal alleen voor en kan ik niemand meer bereiken, omdat zij mij zo vernederd hebben en zo niet eerlijk zijn. O ja want stel dat ze er achter komen hoe het eigenlijk echt gaat? Dat jij de gek bent? Ik ga het contact verbreken, maar moet eerst WEER vechten om mijn kind terug te krijgen. Gaat mij lukken, maar ik heb het echt zwaar ben alleen zonder partner en mijn emoties worden ook steeds erger. Wish me luck! Dit heeft mij echter goed geholpen om aan te kunnen kaarten dat mijn moeder de aanstichter is
Van alles.
Ik ben 30 en nog thuis wonend, ik herken mijn moeder hier zo in. Ik heb totaal geen privacy, en ze heeft totaal geen respect voor mij en mijn grenzen. Als ik weg wil met vrienden doet ze heel moeilijk, of ze wilt altijd mee. Bang dat ik ga praten hoe ze daadwerkelijk is. Mijn vader is ook gehersenspoeld. En komt constant voor haar dus op.
Mensen zeggen altijd dat ik een hele lieve moeder heb, maar ik weet wel beter. Ik ben niets in haar ogen, en ze gaat 24/7 de strijd en concerrentie met mij aan. Ik praat ook nog nauwelijks met haar over wat mij dwars zit en doen, en ze vind dat ik afstandelijk doe. Maar dat boeit mij niet, ze is tenslotte toch alleen maar met haar zelf bezig en verder met niemand, en als ze haar zin nieg krijgt, krijg je de wind van voren.
Ze praat altijd heel negatief over mij en wijst altijd met het vingertje naar mij of een ander. Het is nooit haar schuld en excuses maken heeft ze ook nog nooit van gehoord.
Ik wil heel graag op mijzelf, maar volgens haar kan ik dat niet, en zeker niet op financiële gebied niet. ( ik betaal 95% onze uitjes etc omdat ze ook een enorme geldwolf is ) zolang ze maar kan profiteren van der eigen dochter, dan is ze tevreden.
Goh! Inderdaad dat vingertje wijzen en nooit toegeven of sterker nog
Iets aan willen nemen van je dochter , want ja ik heb het weer gedaan toch het zou ook eens nooit aan jou liggen hè ma? En dan wordt ze nog bozer en gaat ze slachtoffer spelen. Ik zal zeggen meid probeer uit huis te gaan lekker je eigen plekje en rust zonder een narcist om je heen.
Nooit geweten dat ik een ‘narcistische’ moeder heb. Ik ben nu gewoon bang om ook ‘zo’ te worden. Ze is 95 j en giftig op alles en iedereen die ze niet om haar vinger kan draaien – haar kinderen dus. De mensen die niet ‘voor haar charmes vallen’ laat ze vallen als een baksteen en spreekt er slecht over. Over ons vader wil ik het dan nog niet hebben – wat ze die aangedaan heeft 🙁
…
Wat een herkenning zeg!
Wij zouden broer en zus kunnen zijn…😉
Hoi Rieke, heb net ontdekt dat ik ook een narcistische moeder heb. Ook de karaktertrekjes die jij beschrijft zijn identiek. Ze is 90 maar een verschrikkelijk mens. Je bent niet alleen ik herken het en is zo moeilijk.
Heb helaas ook een narcistische moeder (verborgen)… ben nu 55 en mijn moeder 77 maar begreep het helaas pas zo’n 4 jaar geleden na mijn hele leven afgevraagd te hebben wat er mis was met mij en mezelf niet eens bestaansrecht meer gunde. Ik wil iedereen met deze zelfde ervaring dan ook een hart onder de riem steken want je kúnt het echt overleven en (zelf)liefde ontwikkelen als je eerst maar echt beseft wat jou is aangedaan. Hulde dus voor sites als deze en ik wens iedereen héél veel zelfliefde toe!❤️
Wat lief. Ja het zijn geen fijne mensen om mee om te gaan helaas. Ik heb daardoor ook afstand genomen van mijn moeder. Was voor mijn eigen bestwil. En het voelt goed.
Hoi. Onze leeftijden en die van onze moeders komen erg overeen. Ik zou zo graag eens praten met een gelijkgestemde. Sta je hier voor open? Ik heb door te breken met mijn moeder helemaal niemand meer. Ik besefte ineens dat er niemand is die van mij houd. Althans van eigen bloed. Ik heb geen kinderen. Bewust… nu snap ik waarom. Waarschijnlijk toch altijd een onderbuik gevoel gehad dat er iets niet klopte. Ik heb wel het geluk dat ik de laatste 12 jaar een hele lieve partner heb. Deze staat volledig achter mij. En houd ook echt van mij. Maar dat haalt de eenzaamheid van het voelen, dat je beide ouders nooit van je hebben gehouden niet weg. Mijn biologische vader weet van mijn bestaan intussen en wilde geen contact. Mijn grootouders hebben mij voornamelijk opgegevoed, zij zijn overleden. En mijn moeder geeft mij de schuld blijkbaar van al haar ellende in haar leven. Ze zat in de muziek wereld en altijd weg. Dan bleef ik achter bij een man die niet mijn vader was en waar mijn broertje van is. Mijn broertje (half) kon nooit iets fout doen. De meest verschrikkelijke dingen heeft ie gedaan. En ik heb alleen maar gevochten om iets te worden en te zijn. Maar zocht mijn geluk niet bij de juiste mensen. Ik was 40 toen ik daar achter kwam. Toen heb ik langzaam al mijn negatieve contacten los gelaten. Nu ben ik inmiddels 50. En ik ben nu al een half jaar met mijn moeder gebroken en mijn broer. Ze zijn zo verschrikkelijk naar tegen mij. Mijn broer heeft zijn vader nog wel. Mijn moeder is van zijn vader gescheiden en is daarna nog 2x getrouwd. Een man sloeg haar. De andere man was een alcoholist. Mijn opa was ook een alcoholist. Dus mijn moeder heeft in haar jeugd schade opgelopen. En was zwanger van mij op haar 17de in een dorp van een Man met een andere nationaliteit. Een schande dus voor haar, en mijn grootouders. Daarna heb ik overal voor op mogen draaien in de zin van nergens bij te horen. Niemand houd van mij en dat doet zoveel pijn van binnen. Mijn verwachtingspatroon van andere mensen is dus niet reëel. Ik heb in mijn leven zoveel meegemaakt met de verkeerde mensen. Maar nu voel ik mij beter. De negatieve mensen zijn uit mijn leven. Ik heb gebroken met mijn moeder. Ik ben gezond. Ik heb geen geldproblemen en een baan en een stabiele relatie. Maar van binnen voel ik me zo eenzaam en verlaten. Herken je dit? Liefs van mij en bedankt voor het lezen.
herkenbaar, en dit heeft invloed op mijn eigen gedrag gehad helaas. Mijn dochter zie ik al 12 j niet meer, hoor ik ook niet. hou afstand, moet verder met
mijn leven
het heeft jaren geduurd eer ik wist wat het was, 2 echtscheidingen, partnerrelaties stuk, wel succesvol in job… heel ziek geworden, onbekende auto immuunziekte – geleid tot nieuw orgaan – moeder geloofde mij niet – heeft ook mijn dochter kunnen manipuleren (deels door mijn ziekte, deels doordat ik ook …) nu is mijn 3dochter 34 – ik zie mijn moeder en haar niet meer, erg, maar ik had anders geen bestaansrecht
Ik weet nog, toen ik een jaar of 10-12 was, ik altijd in de wehkamp katalogus een nieuwe moeder aan het zoeken was. Eentje die wel lief was en naar mij wilde luisteren. Toen begreep ik niet wat er aan de hand was. Ik ben nu 57 en mijn moeder is 90, nog altijd zoekende naar een moederfiguur…. Ik weet nu dat mijn moeder een narcist is, een verborgen….Het blijft moeilijk, vooral omdat je steeds verwachtingen blijft houden, waardoor je steeds teleurgesteld word. Ik probeer steeds om geen verwachtingen te scheppen , maar dat is haast onmogelijk.
Narcisten spelen mindfuck met je gedachten. Ik heb een moeder die narcistisch is. Ik ken de worstelingen: je schuldig voelen als je ‘slecht’ denkt over je moeder, je gevoelens totaal angstig wegduwen omdat je weet dat je moeder dat niet zal dulden en zich boos en gekwetst zal voelen, de constante afwijzing die je ervaart, weten dat je moeder niet van je houdt maar dat zo enorm pijnlijk ervaren dat je het ontkent en fantaseert dat het aan jou ligt, dat je je inbeeldt dat ze gewoon een normale moeder is. Dat je fantaseert dat jezelf psychisch niet spoort.
Zo’n moeder slurpt je leeg en maakt je kapot. Ik laat het niet meer toe dat mijn moeder en met haar mijn vader die in haar gedrag meegaat, mij kapot maken. Daarom wil ik ze niet meer in mijn leven hoe pijnlijk dat besluit ook is. Ze geven niet, maar nemen als parasieten alles van je af totdat je leeg geroofd en kapot achterblijft. Ze manipuleren je gedachten tot op het bot. Ik droomde vroeger herhaaldelijk over mijn moeder dat ze in de gedaante van een demon zich lief en zielig voordeed, mij achtervolgde.
De duivel doet ook weleens lief maar in de kern blijft het in alles een duivel. En zo is het met narcisten ook. Ze maken enkel kapot, altijd. Doen ze lief dan houden ze nog niet van je. En ik ben er klaar mee om met iemand, al is het mijn moeder, om te gaan die mij haat. Ze komt nooit meer mijn leven in, inclusief familie die meegaan in haar gedrag naar mij toen. Ze heeft werkelijk elke familieband tussen mij en hen gesloopt met leugens en manipulatie.
Doe het jezelf niet aan maar hou narcisten 100% weg uit je leven. Anders kost het je jezelf.
Annemarie, je omschrijft het precies zo als het is.
De ”familie” is ook ontploft door het verbreken van het contact.
Dan is het maar zo.
Het was toch een grote farce…het aanhoren van verhalen/leugens/intriges en manipulaties.
Erbij zitten met samengeknepen billen, op eieren lopen, conflicten ontwijken etc.
Maar aankaarten wie de aanstichter van al het onderlinge ongeluk is; dat was Not Done.
Iedereen in deze kring heeft namelijk zijn/haar eigen waarheden, viel mij op.
En nu is het ook niet meer nodig.
Ik moest 60 jaar worden om te “ontdekken” dat mijn moeder een rasechte narcist is.
Ook mijn vader was een narcist, hij leeft niet meer, dus daarmee is het voor mij, wat hem betreft, afgesloten.
Mijn hele leven lang wist ik: dit is allemaal niet goed, doet enorm zeer, sloopt me, houdt niet op, maakt me ongelukkig en onzeker….60 jaar lang liet ik het toe!
Na nu blijkt, omdat ik het narcisme niet wilde/kon zien?
“Het is toch je moeder, dan hoor je alles te doen voor haar, pik je al die zooi, rijd je toch steeds weer al die kilometers óp en néér om je weer beledigen, kontroleren en commanderen te laten. Investeer je kostbare jaren in iemand die je als Assepoester behandeld”
Bizar!
En dan dat schuldgevoel, die zieke Loyaliteit die steeds weer omhoog kruipt….zo idioot!
Totdat onlangs de beroemde druppel viel – toen was het klaar voor mij. Ik heb het contact met haar, zonder uitleg aan haar, verbroken.
Zij was/is het niet waard om mijn besluit nog toe te lichten, want dan had zij haar krallen wederom kunnen gebruiken om mij te krabben.
Ik zie nu alles van vroeger langskomen, kan ze tekenen, alle vreselijke situaties – het doet pijn, maakt me woedend en verdrietig.
En dan nu:
Geen contact meer – het lucht zo enorm op!
Het geeft rust die ik niet eerder voelde, zoiets van – nee, het hoeft niet meer, je hoeft er niet meer heen, je beslist nu zelf wat je wilt en vooral wat je niet wilt!!!
Ik heb ineens veel meer tijd voor mezelf en neem nog meer tijd om bij mijn liefsten te zijn.
En als dat 60 jaar lang geïndoctrineerde schuldgevoel weer de kop opsteekt
(heee, dat kun je toch niet maken !?)
dan kan ik me nu vrij snel terug fluiten.
Het is nog maar enkele weken geleden gebeurd, dat afstand nemen, maar ik stop er nu alle kracht in om het zo te houden – het zal me nooit meer gebeuren dat een narcist grip op me krijgt!
En wat ook bijzonder is…ineens herken ik veel meer narcisten in mijn omgeving en snap ik ook waarom dat contact met hen altijd ietwat gecompliceerd of moeizaam verliep.
Helder!
Afgelopen met dat circus om me in alle bochten te wringen om toch maar in contact te blijven🤡
Beste lotgenoten, lieve mensen, NIEMAND heeft het recht om iemand te beschadigen, en wij laten het niet meer toe!
Keep Your Head UP! 🙏🌷👏🏻
AdelePunt
Ik ben 57 jaar en heb ook zo een parasiet van een narcistische moeder, ik las je verhaal en dat is mijn verhaal!! mijn leven en onze familiebanden heeft deze narcist kapotgemaakt en leeggezogen! Ik zeg ook aan allen die beproefd worden met een narcist: REN WEG! REN WEG! voor je leven, je gezondheid, Je bent veel te kostbaar om je leven aan zo een duivelse parasiet te vergooien!
Dankje wat herkenbaar dankje🌹
Lieve Adele, wat een verhaal.
Respect meid. Blijf er maar uit de buurt, niemand verdient dit….heel herkenbaar.
Heb zelf ook gebroken met n moeder van 90. Voor eigen bescherming. Eindelijk rust.
Hoi Annemarie,
Dit alles wat je vertelt is zooo herkenbaar. Wat je zegt
Hoe moeilijk het ook is , afstand nemen en ook van de mensen die meegaan in haar manipulatief gedrag. Jij weet beter een ander niet. Het is heel moeilijk om afstand te nemen maar ik merk nu ook dat ik zoveel rust heb nu ik geen contact meer heb, hoe pijnlijk het ook was in het begin. Ik ga mij niet steeds bezig houden met haar kinderachtige gedrag/wensen/behoeftes etc. heb andere prioriteiten in het leven.
Je bent echt niet alleen, ik begrijp je heel goed..
Wat herkenbaar zeg!!wat moeilijk ook. Ja dat is denk ik t beste. Gewoon breken. Want je bent al gebroken
Helemaal mee eens meid. Hebnook gebroken met mijn moeder van 90 jaar. Vreselijk mens. Een echte narcist.
Voelt heerlijk zonder haar.
Mooie omschrijving! Mijn moeder en ik hebben al bonje sinds1970. Narcistisch falsificeerde ze mijn “slechte gezondheid” o.a aan kennissen, medici en klasgenoten.
S’avonds pakte ze de telefoon om wijkbewoners voor “mijn gevaarlijke psyche te waarschuwen” Als jongste zoon uit 2 was ik de eerste die zich actief verzette, mijn vader en broer voerde haar opdrachten op me uit: “vastbinden, messen, opsluiten..
NU ben ik 60 en moeder (89) zit nóg steeds achter me aan. Ze stuurt bezoekers (oude kennissen) Ze belt naar m’n klanten in andere steden. Mijn broer is z’n hele leven al kind van deze Godin, alleen ik ben ‘m ervoor gesmeerd toen ik 16 was.
Ophouden?!… Ja!! Weg met zulke mensen omdat je stapelgek kunt worden!
Ik had 3 burnouts.. Ik voel me prima en zo houdt ik het!
Blijf geduldig, luister en kijk!
Groetjes
Mijn vriend is 61 jaar en z’n narcistische moeder ,92 jaar,woont bij hem in. Al gans z’nvolwassen leven. We hebben een relatie gehad van 3 jaar. Dan een jaar uit elkaar geweest en nu terug 4 maand samen. Z’n moeder keurt onze relatie niet goed omdat ik kinderen heb,geen vrouw voor hem ben en ik veel te ver woon. Door wekenlang dag en nacht te roepen,huilen,woede uitbarstingen heeft ze hem volledig gebroken en heeft hij het zogezegd uit gemaakt. En hebben we nu stiekem een relatie. Hij mag niets zelf beslissen,hij wou een tv kopen,dat is voor niks nodig. Snoept hij eens komt daar ook commentaar op. Drinkt hij 2 cola’s op een avond krijgt hij daar ook kritiek op. Ze beslist alles in z’n leven,zelfs waar hij wel en niet mag werken, hij is zelfstandig. Stilaan gaat m’n vriend eronderdoor. Heeft in een woedebui alle stoelen stuk geslaan. Zo ken ik hem niet. Zo is hij normaal niet. Ik ben zo bang dat er daar ongelukken gaan gebeuren. Hoe kan ik hem helpen? Waar kan hij hulp vinden?
Ik ben eigenlijk wel benieuwd of mijn moeder een narcist is. Ik weet dat het anders ging thuis. Ik schaam me ook best wel dat ik dit denk, want ik weet zeker dat als ik dit aan mijn broers/zussen vertel dat iedereen mij scheef aankijkt en dat ze het gemeen vinden dat ik het überhaupt al denk. Ergens denk ik ze houd wel echt van mij. We hebben het ook echt wel is gezellig, maar sinds ik mijn vermoedens heb, merk ik dat ik echt geïrriteerd raak door alles wat ze zegt. Echt alles is negatief. Ik heb het gevoel dat de oudste en jongste alles goed doen en daar is dan ook weinig commentaar op. Op mij en *** altijd commentaar. Wij waren vroeger als kind ook druk zoals ze dat zelf altijd zegt. En ik was “anders”. Dat gevoel heb ik dan ook sinds de middelbare school.. dat ik anders ben dan anderen. Ze heeft zelf ook een moeilijke jeugd gehad. Vader is schizofreen en moeder op jonge leeftijd overleden. Ik weet soms gewoon niet wie ik zelf ben en wie ik zou zijn geweest wanneer ik een andere opvoeding zou hebben gehad. Ik schaam me snel of ik hoor al een stem van m’n moeder in mijn hoofd: dat kun je niet zeggen/doen, heb je dat echt gedaan. Of dat belde geschreeuw altijd. Ik stond vroeger met toneelstukjes graag op de voorgrond of wanneer we uitvoering hadden met dansen voor mensen dan vond ik dat leuk, maar altijd werd me een gevoel gegeven dat je je daarvoor moest schamen en dat je beter op de achtergrond kon zitten. Met de diploma uitreiking maakten alle ouders dan ook foto’s maar mijn ouders bleven zitten waar ze zaten .. achteraan. Keuze opleiding niet zelf gekozen, alles wat mij leuk leek, werd wel wat negatiefs over gezegd. Uiteindelijk iets gekozen wat de oudste ook heeft gedaan. Want dat was tenslotte de juiste keuze (en hun moesten het betalen) Laatst gaf in aan dat ik misschien nog wel een hbo opleiding wilde doen, als beide kinderen naar school gaan en ik meer vrije tijd heb (ik ben gescheiden van een narcist en ik heb de kinderen eigenlijk altijd) Ik was echt overtuigd dat ik dit zou kunnen, totdat zij aangaf: maar dat kun jij helemaal niet. Toen dacht ik gelijk: straks haal ik het niet. Krijg ik te horen: ja ik heb het je toch gezegd, dus nu durf ik eigenlijk niet meer zo goed. Toen haar er later mee confronteerde zei ze: ik bedoelde het niet zo, en *naam gezinslid* heeft het ook wel gedaan. Vroeger werd er altijd veel geschreeuwd thuis en als ik terug schreeuwde, moest ik niet zo schreeuwen want zo doe je niet tegen je moeder. Als ik wou gaan sporten had ze commentaar op de was die het haar op zou leveren. Als ik een vriendin mee naar huis nam, dan dacht ik voordat ik thuis was al: straks wordt ze boos en is ze druk met schoonmaken zoals vaak het geval was. Dan kreeg ik dat weer te horen als het vriendinnetje weg was (dat flik je mij niet weer). Krijg je uit het niets (ik deed op dat moment echt niks): donder maar op het huis uit, naar m’n hoofd geslingerd. Hier kreeg ik later wel een sorry voor, maar ze bleef kijken naar de tv en ze keek behoorlijk boos of ongemakkelijk? Of ze schreeuwde naar me: je bent een duivelskind als we weer eens ruzie hadden. Ooit een keer gezegd dat ik het wel erg zou vinden als ik geen kinderen zou kunnen krijgen, waarop zij antwoordde: nou ik zou het niet erg hebben gevonden, dan ging ik lekker genieten. Mijn vader heeft ze regelmatig teruggestuurd met cadeautjes naar de winkel, omdat ze liever wat anders had gehad. Terwijl ze tegen ons altijd zei dat je nooit mag zeggen dat je het niet lekker/leuk vindt, want je mag een gegeven paard niet in de mond kijken. Het drinken van alcohol was thuis gezellig, en werd ook eigenlijk best wel gestimuleerd. Met een drankje is overigens niks mis, ook toen ik later drugs ging gebruiken, haar confronteerde dat alcohol eigenlijk ook harddrugs is, wordt dat glashard ontkent. Niet dat ik niet ontken dat drugs slecht is, absoluut niet, maar ik heb vaker dingen gedaan waar ik spijt van heb onder invloed van alcohol dan van drugs. Alsof het normaal is dat je je vol laat lopen. Ik ben gescheiden van een narcist, ik heb kinderen en de afgelopen jaren heb ik zoveel gelezen en nagedacht wat mijn eigen aandeel is geweest dat ik jaren met zo’n man samen ben geweest en dat ik in het begin al niet heb gezegd, ik vertik het om mij zo te laten behandelen. Ik vraag me af of mijn moeder narcist is, dat ze een trauma heeft door haar jeugd of dat ze gewoon wil dat ik een kopie van haar en *naam gezinslid * wordt.
Als ik dit lees lijkt het alsof ik mijn moeder beschrijf. Vanaf jongs af aan ben ik mentaal en fysiek mishandeld. Niks is goed genoeg voor haar. Alles moet mooi weer zijn voor de buitenwereld. Mensen om me heen verklaren me voor gek en snappen niet waarom ik altijd chagrijnig ben als mijn moeder er is. Tot dat ze haar leren kennen. Ik ben tweetalig opgevoed, dus in de aanwezigheid van anderen geeft ze steken onder water ik de andere taal zodat anderen het niet begrijpen.
Ik kan een heel boek schrijven over haar omgang met mij. Als enigst kind heb ik alles over me heen gekregen. Daarnaast waren mijn ouders al op een jonge leeftijd gescheiden, dus stond ik er alleen voor.
Een 9 als rapportcijfer? Dan heb ik gefaald want als ik wat langer had gestudeerd dan was het een 10
Op mezelf gaan wonen? Ze is beledigd dat ik niet met haar wil wonen
Een relatie? Ik laat haar in de steek
Fulltime werken? Ze vind dat ik niet genoeg tijd voor haar vrijmaak
Ik kan eeuwen doorgaan met voorbeelden van situaties. Vanwege privacy publiceer ik specifieke gevallen liever niet. Ze heeft op zo veel momenten, waar de aandacht een keer op mij stond, toch weten te manipuleren dat de aandacht op haar gericht werd. Denk aan diploma uitreiking, huwelijk, geboorte van mijn zoon. Zelfs als ze een cadeau geeft dan geeft ze iets wat ze zelf graag zou willen hebben, als dat niet bevalt dan mag je het cadeau terug geven, want dan wil zij het hebben.
Elk contactmoment moet om haar gaan en toont ze geen empathie of oprechte interesse naar mij toe. Ze weet altijd alles beter en voelt zich superieur aan de rest. Als ze de kans krijgt dan probeert ze mij een schuldgevoel aan te praten om haar er beter uit te laten komen.
Na de geboorte van mijn zoon is er iets bij mij geknapt. Voorheen heb ik een manier gevonden om het te tolereren. Echter is dat op het moment totaal weg gevallen. Ik kan niks meer hebben en merk ik zelfs dat ik lichamelijk overspannen/prikkelt raak van haar. Als ze commentaar op mij levert kan ik dat nog relativeren. Maar nu begint ze commentaar te geven op hoe ik mijn zoon moet opvoeden. Ik merk dat dit een gevoelige snaar is (wat wel vaker is bij moeders). Het moment komt er bijna aan dat ze opa’s en oma’s gaan oppassen. Echter vertrouw ik haar niet met mijn kind. Ik wil niet dat hij iets meekrijgt van haar manipulatieve gedrag en opvoeding.
Al een aantal jaar denk ik er over na om het contact te verbreken. Ik heb het gevoel dat ik alles heb geprobeerd. Zelfs voorgesteld om samen naar een psycholoog te gaan. Natuurlijk was ze toen beledigd en verklaarde ze mij voor gek, want er is niks met haar aan de hand. Ik ben een mislukkeling die hulp moet zoeken. Ze kent geen een dochter die zo met haar moeder om gaat.
Na het lezen van dit artikel en test (30/33 vragen afgevinkt) besef ik dat ik voor mijn eigen geluk moet gaan. Ik wil haar nog 1 kans geven door een serieus gesprek aan te gaan. Als ze dat niet serieus neemt het contact te verbreken. Ik verwacht dat ze mij weer voor gek gaat verklaren en een schuldgevoel gaat aanpraten. Het lijkt me enorm pijnlijk om deze stap te zetten. Door mijn opvoeding heb ik snel een enorm schuldgevoel. Ik ben benieuwd naar de ervaringen van andere die deze stap al hebben gezet. Hoe is jullie ervaring geweest? Is het een permanente stap of voor een bepaalde periode, dat het daarna nog goed is gekomen?
Ik heb precies hetzelfde. 30/33 vragen. We moeten echt voor onszelf kiezen en als geen contact het makkelijker maakt so be it. Stay strong❤️
Anna, het lijkt mijn verhaal dat je schrijft. En ik heb drie weken geleden het contact verbroken.
Zonder uitleg – gewoon niets meer ondernomen om met haar te moeten spreken.
Ik sta er niet op te wachten, maar denk ook soms nog: zij neemt niet eens de moeite om te vragen waarom zij niets meer van mij hoort.
Dat blijkt dus ook typisch te zijn voor dit soort mensen – zwijgen, om toch maar een schuldgevoel te creëren of uiteindelijk een reactie te krijgen.
En dit wil ik zo volhouden, geen contact meer.
Het doet me niet goed, in tegendeel.
En vwb jouw vraag of het nog goed komt: volgens de geleerden en ervaringsdeskundigen verander je een narcist NIET!
Dus bescherm jezelf en zoek hulp hierbij 🙏 het zwaar om het in je eentje te verwerken.
Uiteraard vraag ik me af: wat als zij nog zieker wordt of mogelijk zal overlijden…ik zie het dan wel…
Maar ik vermoed dat ik het laat zo als het nu is.
Wat herkenbaar dit. Ik ben 55 en m’n moeder is ook zo. Alles willen bedisselen en willen komen en weggaan Waneer zij dat wil en op haar tijd. Ik heb gewoon niks te zeggen om vervolgens als je daar tegen in gaat je n schuldgevoel aan te praten. Geen contact is rust. Maar dat schuldgevoel blijft van ja. Het is toch je moeder. Zij heeft mij jarenlang vertrapt genoeg is ook genoeg!
Hoi Anna,
Ik heb ook jarenlang geleefd met een alleenstaande narcistische moeder. Ze voldoet letterlijk aan alle kenmerken van een narcist, jij gaf al voorbeelden die ik ook herken. Maar nu ben ik inmiddels mama en weer zwanger van een tweede. Ik heb pas besloten om het contact permanent te verbreken ( natuurlijk heeft zich eerst weer een drama voorgespeeld). Ik heb zoveel rust in mijn hoofd en hallo mijn prioriteit ligt nu echt wel bij mijn gezin!
Ik snap dat het een lastige keuze is geweest, maar anders ga jij er kapot aan! En jij hebt nog een lange weg te gaan met je kind.
Kinderen voelen letterlijk alles, ik wil echt niet dat mijn kinderen de dingen meekrijgen die ik vroeger heb meegekregen. Liever op afstand en dat ze zo min mogelijk iets meekrijgen van oma dan dat ze al het gezeik moeten meekrijgen. Hoeft niet. Beter zo.
Mvg,
Ayse
Ik herken mezelf er in 🙁
ik ben 13 en kan dus niks doen de komende 5 jaar…
Hi Lisa,
Ik herken mezelf hier ook onwijs in. Ik was overigens 12 dat ik besloot om het contact te breken. Je hebt altijd een keuze, ook op die leeftijd. Dat neemt niet weg dat de situatie heel moeilijk is. Heb je misschien een huisarts die je in vertrouwen kan nemen? Een familie lid? Ik begrijp dat een huisarts makkelijker is aangezien familieleden vaak niet geloven wat je zegt, omdat ze een ander persoon zien dan dat jij ziet.
Hoe dan ook wil ik je vertellen dat je vaak sterker bent dan je denkt en dat er nog een leven aan vrijheid, buiten die narcistische ouder om, op je wacht. ♥️
Hele herkenbare verhalen en artikel!!
Ik ben intens verdrietig….. vrouw van 36 en ook ik heb een narcistische moeder.
Kan een boek schrijven over alle voorvallen die er zijn geweest… in m’n jeugd en nu nog steeds. ik ben iemand geworden die altijd maar andere wil pleasen. Zet iedereen op nummer 1 behalve mezelf! 4 jaar geleden ben ik daar letterlijk ziek van geworden en heb borstkanker gekregen. Ik denk wel eens dat alle stress en spanning daar ook een rol in hebben gespeeld.
Vorige week weer een aanvaring gehad. Ze heeft mijn man totaal afgekraakt en was zogenaamd tot tranen toe geroerd van iets wat hij gezegd had. (Gewoon een grapje niks ergs..) ik heb opnieuw alles maar geslikt. Maar heb nu al dik een week buikpijn van alles. Hoe ga je ermee om als je niet kan breken met je moeder… als je toch ergens in je hart niet wil breken met haar. Hoe ga je dan met situaties om….
Soms denk ik dat er maar 1 oplossing is en dat is als ik of zij er niet meer is… dan pas is er rust in m’n hoofd. Zo wil ik helemaal niet denken en vind het zo erg dat ik dat denk..
kan iemand advies geven. Behalve breken dus want ik kan dat gewoon niet… 😣
Beste Eva,
Wat verschrikkelijk om te lezen…! Ik snap goed dat het moeilijk is, maar het is enorm belangrijk om juist jezelf (soms) voorop te stellen! Het is toch jouw leven en daar moet je het mee doen. Als je altijd anderen voor jezelf zet, dan val je op een gegeven moment neer onder de druk op je schouders. Als niemand het voor je doet, moet je het toch echt zelf doen 🙁
Ik heb geen woorden voor het gedrag van jouw moeder, echt vreselijk hoe mensen zo kunnen zijn. Niet te geloven. Maar toch is het zo. Qua advies kan ik je hier in de reacties niet veel meer geven dan:
– Leer je grenzen stellen en stel deze ook! Laat de grenzen kennen aan jouw moeder en houd jezelf ook aan die grenzen.
– Zet jezelf op #1, zoals ik al eerder aangaf. Het is zo belangrijk dat je jezelf voorop stelt, vooral bij narcisten.
– Weet dat je moeder zo is. Accepteer dit ook, hoe moeilijk het ook kan zijn. Ze gaat niet veranderen. Het ligt ook niet aan jou, maar aan haar. ZIJ is degene die het allemaal verpest voor zowel zichzelf als anderen. Jij kan daar niets aan doen.
Helaas kan ik door privacy redenen en een gebrek aan achtergrondinformatie niet veel meer tips geven nu. Ik hoop gewoon dat het je lukt en dat je een beetje rust in je hoofd kan vinden. Nogmaals: denk aan het feit dat dit gewoon is hoe je moeder is. Het ligt niet aan jou. Zo is ze nu eenmaal.
Ik wens je echt enorm veel sterkte en liefde toe. Je verdient het. Blijf sterk! ♥
Liefs,
Vera
Mijn narcistische moeder is gelukkig 2 jaar geleden overleden. Helaas heeft mijn narcistische oudste zus (het golden child) mijn broer en andere zussen zo in haar macht dat ik (aangenaam: de zondebok) nu helemaal het gezin uit word gepest. Dit was al voorspeld in een sessie bij een coach, en het is exact zo gegaan. Ze proberen nog wel via derden mijn dochter te beïnvloeden, daar ben ik heel angstig over. Ik ben erg aan het nadenken over het verbreken van alle contact (met oudste zus en broer is dat al zo). Ik weet dat het beter is, maar zo’n heftige stap! Alle tantes, ooms, neven en nichten zijn al zodanig in de leugens van de narcist getrapt dat ik daar al lang niet meer mee om ga. Wat een hel is dit.
Ik ben al jaren op zoek naar wat er nou met mij of mijn moeder is. Ik leef thuis zonder stem, omdat ik niets op mijn manier mag doen. Sinds een jaar kom ik erachter dat ik zelf niks meer voel en snap ik niet waarom ik zo’n hard persoon ben. Ik ben al die tijd al opzoek naar mezelf, maar zonder enig idee wat de oorzak is van mijn afgesloten emoties. Na een ruzie met mijn moeder kwam ik terecht bij dit artikel. Ik heb enorm hard gehuild voor het eerst in een half jaar, omdat ik naar mijn idee de oorzaak gevonden heb. Dankjewel!
Hallo Liza,
Bedankt voor het delen van je verhaal. Soms is het het heel moeilijk om narcisme te herkennen en kan het jaren duren voordat je er daadwerkelijk achter komt wat er aan de hand is. Je hebt in de tussentijd waarschijnlijk een gevoel gehad dat er iets niet klopte, maar het is moeilijk als je niks over narcisme weet om de vinger er op te leggen. Wat ik wil meegeven is dat je niet alleen bent in je verhaal, en het voor sommige mensen wel tientallen jaren kan duren voordat ze doorhebben dat ze met een narcist te maken hebben. Ik ben ontzettend dankbaar dat ik je in ieder geval een duwtje in de juiste richting heb kunnen geven en je vanuit hier verder kunt. Heel veel succes en sterkte!
Liefs,
Vera
Tegelijk met de beroemde druppel kwam een bericht van jou op Instagram langs, voor mij bestaat toeval niet.
Ik heb meteen alle punten gecheckt in jouw lijst – Bingo!
Dat was het woord dat ik mijn leven lang niet kon koppelen aan mijn moeder.
Uiteraard kende ik het begrip, maar waarom ik het niet in samenhang met mijn moeder kon zien? Ik snap dat niet?!
Hoe dan ook, wat ben ik blij dat ik jouw bericht las en me verder verdiept heb in deze afwijking.
Veel dank voor wat je doet en schrijft, Vera 🙏👏🏻👍🏻
Hoi Liza,
Zo herkenbaar, die afgesloten emoties…
Hoe zou dit verholpen kunnen worden?
Ik wil dat zo graag weg hebben!
Misschien heeft er iemand een tip voor ons.
Ook een knuffel voor jou!
54 en dochter van een een narcistische moeder en zus van narcistische broer met scizofrenie..binnekort begin ik met schematherapie, na de test weet ik in ieder geval zeker waar ik mee wil beginnen. Ik weet t pas nu zeker, maar altijd gevoeld dat ze het vooral in haar hoofd is, hoe ouder ze word hoe duidelijker het is. Het masker valt
Beste Heidi,
Wat fijn om te horen dat je in ieder geval bewust bent van haar narcisme nu. Ik hoop dat de therapie je gaat helpen.
Heel veel succes en sterkte! ♥
Liefs,
Vera
Wauw! De hele tekst past zo bij mijn moeder!!
Beste Illay,
Fijn dat ik je in ieder geval het inzicht heb gegeven dat jouw moeder misschien wel narcistisch is. Ik hoop dat de tips je kunnen helpen 🙂
Veel sterkte toegewenst!
Liefs,
Vera
Tjee. Het klopt allemaal precies. Ik ben/was compleet gehersenspoeld en afhankelijk gemaakt door mijn moeder. Vanuit de Surinaamse cultuur kreeg ik vaak te horen bij ons werkt het anders.
Kinderen moeten met discipline en harde hand opgevoed worden. Ouders moeten ten alle tijden gerespecteerd worden. Tot mijn 16e dus regelmatig flink geslagen. Riem, klerenhanger of schoen. Nooit met de hand want dan deed ze zichzelf pijn. Toen ik een vriendje kreeg (helaas ook een narcist, gelukkig niet meer in ons leven) werd er niet meer geslagen. Psychische mishandeling bleef.
Deze zomer viel haar masker compleet. Ze stuurde een app naar mij. De familie banden met mij en de kinderen voelde ze niet meer. Heel verhaal. Nog een gesprek met haar aangegaan. Ik bleef voor het eerst in mijn 52 jarige leven overeind staan. Dat trok ze niet. Woede aanval, schreeuwen en alleen maar verwijten en lelijke dingen over mij en mijn kinderen. Eindstand ik kon vertrekken. Ze was klaar met mij.
Ruim 7 weken doodgezwegen door haar. Aan de ene kant een bevrijding. Maar ook groot verdriet. Verjaardagen van mijn dochter en mij geen felicitatie
Tot 3 weken geleden. Belt ze mij op. Ze had niet meer lang te leven. Longkanker. Terminaal niets meer aan te doen. Achteraf wist ze op dat moment nog niets. Alleen een longfoto alle onderzoeken moesten nog gedaan worden. Ik ben met de belangrijkste mee geweest. Gewoon ter bevestiging. Zou namelijk niet de eerste keer zijn dat ze liegt over een ziekte.
Maar na onderzoek blijkt het toch zo te zijn. Alleen valt ze echt niet zomaar neer volgens de oncoloog. Levensverlenging is zeker nog mogelijk.
Ik zit nu wel in een spagaat. Ik was net de weg aan het inslaan om aan mijzelf te werken en dat is nu erg lastig.
Als iemand in omgeving Eindhoven nog een goede psycholoog weet die gespecialiseerd is in Narcisme hoor ik dit heel graag.
Oh, wat een herkenning! Zowel in het artikel als in de reacties. Ik ben 47 en kom er ook nu pas achter dat mijn moeder een narcist was.
Ik ben gelukkig “uit haar schaduw gestapt” toen ze nog leefde. Haar reactie was, wat ik noem, extreem narcistisch. Ze heeft zelfmoord gepleegd en mij in haar afscheidsbrief de schuld gegeven. Hierdoor voel ik me ook afgesloten van rest van de familie, die vertonen deels dezelfde patronen.
Ik kon voor haar dood nooit benoemen wat er niet klopte in onze relatie maar omdat een vriend haar dood een narcistische aktie noemde, ging ik hier het eea over opzoeken.
Klinkt raar, want ik wens het niemand toe, maar wat fijn om zoveel herkenning te lezen.
Beste Annemiek,
Jemig, wat een heftig verhaal…! Wat erg dat je dit alles hebt moeten meemaken. Ik hoop dat je snel vrede vindt en een fantasische toekomst tegemoet komt om dit nare verleden achter je te kunnen laten.
Ik snap precies wat je bedoelt. Natuurlijk wil je het liefste dat niemand anders zo’n verschrikkelijke tijd meemaakt, maar toch is het fijn om te lezen dat je niet de enige bent. Het ligt niet aan jou. Anderen hebben hier ook mee te maken. Het is, helaas, herkenbaar en dus niet iets wat alleen bij jou zo is.
Heel veel sterkte en geluk toegewenst.
Liefs,
Vera
Elk woord is waar. Onvoorwaardelijke liefde is onmogelijk. Ik bensoms nog steeds op zoek naar haar goedkeuring of bevestiging op mijn 44e. Ooit kreeg ik van mijn vriend een laptop en toen zei ze waar iedereen bij was:” Ben je dat wel waard???!”
Ik heb nu met haar gebroken, whatsapp geblokkeerd voor evt preken en nieuwberichten over pensioen, huis, werk en relaties. Ze probeert nu te bereiken via via, door aan vriendinnen te vertellen hoe lelijk ik ben geweest naar haar. Die komen dan naar mij.
Heel veel sterkte aan mensen in een zelfde situatie.
Groet van Lien
Heel herkenbaar allemaal.
Het is enerzijds een opluchting te lezen dat het niet allemaal mijn schuld is, anderzijds heel moeilijk om te aanvaarden dat dit nooit zal veranderen. Ik herinner mij nog goed het liedje dat mijn tantes over mij en mijn broer zongen en dat onze moeder fantastisch vond: “Dominieke ikke nikke onze Pieter is nen dikke en ons Marte, dat is een tang” Ook haar steeds terugkerende opmerking naar mij toe:” Daar se, mager en kwaad en fret nie geire” was onaangenaam om te horen. Dit zijn maar een paar voorbeelden uit een veel te lange lijst.
Ik ben ondertussen al 59 en hoopte tot voor kort nog dat mijn moeder zou inzien wat ze verkeerd deed en er spijt van zou hebben. Die illusie ben ik nu wel armer.
Ik kan het ook nog niet zo gemakkelijk aanvaarden zonder mezelf daarbij schuldig te voelen. Ook zal ik niet op veel steun kunnen rekenen, mijn moeder was en is nog steeds naar de buitenwereld toe de perfecte moeder. En dat is wat me nog het meest treft, dat familie en vrienden nog steeds denken dat wij onze moeder niet steunen omdat wij er niet voor haar zijn wanneer dat nodig is, terwijl ik tot voor kort nog altijd sprong bij elke noodkreet van haar.
Je gaat niet om met een narcist, de narcist gaat om met jou. Snap dat toch eens
Hoe akelig herkenbaar allemaal. Ik ben rond mijn 40 ste beginnen op te zoeken wat er niet klopte in de relatie met mijn moeder. Na twee jaar ontdekte ik dat het om narcisme ging. Wat ik ook probeer ik kom maar niet los van haar. Voel me in haar bijzijn een klein meisje. Heb het gevoel dat ik uit mijn kooitje kan en kan beginnen te leven als zij er niet meer is…
Heb het hele artikel gelezen en ben zo verdrietig. 7 Jaren geleden heb ik na een huwelijk van 19 jaar besloten bij mijn narcistische man weg te gaan. Zoveel leed dat hij mij en de kinderen heeft aangedaan.
Uiteindelijk heeft hij zichzelf van het leven beroofd. Heb me daar ontzettend schuldig over gevoeld. Nu kom ik erachter dat mijn moeder eigenlijk net zo is. Ben zo ontzettend verdrietig, inmiddels is het haar gelukt om een wig te drijven tussen mij en mijn dochter en geeft ze altijd af op mijn zoon.
Wanneer mijn vader niet meer zo leven dan hoefde ik haar nooit meer te zien. Momenteel is ze boos op mij omdat ik gezegd heb dat ik niets aan haar had. Weet ook niet waarom ik dit type, maar ben er zo klaar mee.
Ik durf haar vaak dingen niet eens te vertellen omdat ze altijd haar visie geeft en die is totaal anders als die van mij. Dan ben je 45 jaar en bang voor je moeder.
Al een tijdje lees ik over narcisme. Ik heb aardig wat narcisten meegemaakt en nu ben ik het onderzoeken over mijn moeder. Mijn moeder zuigt al mijn energie weg, ze praat altijd over ellende, aan ieder persoon draait ze hetzelfde verhaaltje, ze is agressies, onzeker, altijd draait het om haar!!!!!
Vroeger, toen ik kind was, vertelde mijn moeder dat ze zelfmoord wou plegen. Eigenlijk sinds 5 jaar oud probeer ik mijn moeder te ‘genezen’. Ik voel me vaak een slecht kind. Ze vergelijkt mij met anderen en geeft mij de schuld van dat ik anders ben. De woorden uit dit artikel ‘uit de schaduw van je moeder stappen’ raakte mij. Naar mij projecteert ze haar eigen ziektebeeld en ze kan erg goed zielig doen.
Naar mij doet ze lelijk, maar flirt met mijn man en glimlacht naar mijn dochter…
Ik vind het moeilijk te onderscheiden wie een narcist is en wie niet, maar ik heb een maatstaf ‘een echte narcist zegt nooit sorry’. Mijn moeder heeft verschrikkelijke dingen gedaan en gezegd, maar sorry nooit. In haar ogen klopt het wat ze heeft gedaan en is er dus geen sorry nodig, in haar ogen.
Ook beloften verbreken en vervolgens agressief reageren als ik er naar vraag.
Als kind kreeg ik enkel een lang gezicht bij mijn prestaties. Ik presteerde me suf op school, had net geen 10 voor wiskunde op mijn rapport. Als ik vol verwachting mijn rapport liet zien keek ze er leeg naar en gaf het me terug. Ik denk het enig positieve wat ze over mij zegt is dat ik mooi kan zingen, Marja daardoor krijgt ze aandacht van haar familie en kennissen en vrienden, door te praten over mijn zang of over haar kleindochter. Sjee, soms lijkt het wel alsof zij de popujopi uithangt door te vertellen over haar kleindochter. Naar mijn dochter lacht ze, naar mij steken onder water, mij negeren.
Helaas wonen wij nu in bij mijn moeder. Ik heb het gevoel dat het enige wat haar tegen houdt mij met de grond gelijk te maken (dat doet ze graag; mensen bang maken) is omdat ze bang is om ons te verliezen, met name mijn dochter, haar kleindochter.
Er zijn ontzettend veel narcisten. Mijn schoonmoeder is een narcist, mijn vader is een narcist (en pedofiel), vrienden en vriendjes die ik had waren narcisten. Door te lezen over narcisme ga je stil staan bij jezelf, het narcisme in jezelf.
Ieder heeft wat narcisme, maar een echte narcist zegt nooit sorry.
Aantal jaren geleden kwam een oud verdriet omhoog dat ik nooit had gevoeld of geuit. Mijn moeder zei heel vaak tegen mij: Ik dacht dat ik iets verkeerds deed, maar toen Jeroen werd geboren (mijn broertje) wist ik zeker dat het aan jou lag.
Ineens 20 jaar later sta je te janken terwijl de woorden herhalen. Ik herinner me, als kind, dat ik verstijfde.
Mijn moeder vertelt aan anderen ook vaak negatieve verhalen over mij, zoals de eerste keer dat ik gestolen heb, dat ik in de supermarkt krijste, dat ik weigerde voor haar shag te halen, enz. Ik schaam me iedere keer en vraag me af waarom moet je dit verhaal 100000 keren vertellen aan iedereen en iedere keer mij dit gevoel geven?
Ik haat mijn moeder. Een paar jaar geleden kwam voor het eerst in mij op dat ik wou dat mijn moeder dood was, want dan zou ik stoppen met zorgen maken en lijden. Dan is het eindelijk voorbij. Ik schrok van mezelf, maar door deze gedachten heb ik wel wat losgelaten, namelijk het plaatje van een echte moeder.
Enkele weken terug was ik in gesprek met mijn moeder. Mijn moeder vertelt een zielig verhaal, met zielige ogen enzo. Ineens zie ik een grijns in haar mondhoeken krullen. Ik vraag ; is dat echt gebeurd? Haar ogen maken zich groot en lang, zielig, en ze knikt op en neer, nog steeds met die geheimelijke grijns. Ik voelde me schudden vanbinnen; speelt mijn moeder nu toneel om slachtofferrol mijn begrip en aandacht op te eisen?
Regelmatig speelt ze zielig, om bijv onder een afspraak uit te komen. Ze liegt dan iets, verwacht dat anderen dat accepteren en daarna doet ze alsof dit normaal is.
Ze deed zielig om dit appartement te krijgen, terwijl geen bal waar is wat ze heeft gezegd.
Toen ik kind (8jr) was dacht mijn moeder mij een lesje te leren; voor de derde keer had ik in mijn broertjes haar geknipt en met grove agressie zette ze mij op een stoel en hakte met een schaar in mijn haar. Mijn lange haar knipte ze kapot. Dit was een soort woedeaanval. ’s Avonds laat knipte ze mijn haar bij, waarschijnlijk omdat ze anders zou schamen voor mij. Ik was bang om naar school te gaan, maar het viel gelukkig mee! Mijn klas reageerde positief. Mijn moeders reactie daarop lachend: Nou! heb ik je haar zo geknipt en vinden anderen het nog leuk ook!
Zoals eerder gemeld, ik woon nu in bij mijn moeder. Meestal schenk ik geen aandacht aan haar, wanneer ze ‘begint’ roep ik hou op. Mijn man heeft niets in de gaten, dat ze met hem flirt en dat ze negatief is naar mij (steken onder water).
Ik wantrouw mijn moeder. Lang zat ik in de knoop met dat ik mijn moeder wantrouw, dacht dat mijn eigen gevoel verkeerd was en mijn moeder probeerde dat ook te veranderen, door als het ware vertrouwen te eisen en zeggen dat ik moet stoppen met verwijten (ofwel haar herinneren aan waarom ik dit wantrouwen heb). Nu ik steeds meer van mij afbijt, haar negeer en terugtrek, zie ik mijn herinneringen in een andere kleur, andere filter. Namelijk dat mijn moeder een narcist is. En dat ik nooit de liefde zal krijgen en dat ik langzaamaan stop met accepteren van haar gedrag.
Zoals gisteren; ik vraag aan haar of ze vaker gaat vragen van mijn man om mijn broertje weg te brengen (2-3 uur van zijn vrije tijd). Ze zegt Nee, ik vraag aan je vader. Ik zeg oke. Vraag ze met al agressie in haar blik; “heeft je man dan meer voor me gedaan?” Ik antwoord ja. Vraagt ze feller Wat dan? Ik antwoord dat weet je zelf (en ik voel me te moe om haar een goed gevoel te geven nu ze weer onzeker wordt). Ze flipt.
Ik ga er bovenop en vertel haar dat ik een enkele simpele vraag stelde en dat zij het nu weer laat draaien om haar eigen angst en onzekerheid en ik geen zin heb om energie te steken in die negativiteit.
Ik ben nog niet helemaal ‘wakker’ maar de woede schudt mij uit mijn slaap en tegelijkertijd probeer ik deze emoties te bevriezen. Het is waar dat ieder kind verlangt naar zijn ouders en loyaal is. Jaren geleden werd ik geconfronteerd met mijn vader “is dat wat een echte vader doet?”. Nu wil ik mezelf confronteren “Is dit wat een echte moeder doet?”.
Ik voel me bang van mijn moeder. Ik herinner me een droom waar ik bang voor haar was, omdat ze een zombie was en ik moest haar grote stukken vlees voeren want anders…. vreesde ik.
Phoe, je zou er een boek over kunnen schrijven.. Wat knap dat je dit zo verteld! En wat erg voor je.. en dan ook nog bij haar in wonen 🙏 hallejuja
Ik herken zooveel, alhoewel ik vermoed dat mijn moeder het ergste heeft geleerd van háár moeder en dat mijn moeder, nu haar moeder is overleden, ‘minder zielig’ wordt. 🤔
Mijn band is beter nu met mijn moeder.
Ik Spreek haar nu direct aan op iets wat ik niet oké vind, zonder verwijt. 😉😇
Zij kan wel Sorry zeggen tegenwoordig (mijn oma nooit)
Ze is niet te veranderen en handelt zoals ze t zelf geleerd heeft.. Heb nu meer een soort van medelijden, maar t is haar ding 🙌 niet de mijne💪
Door reiki, kan ik haar beter uit mijn gevoel houden.. Door niet recht tegenover haar te gaan zitten of denkbeeldig een harde plaat voor mijn buik te houden en alle energie die ze bij me probeert weg te trekken, terug te geven/kaatsen.. En korte contacten te houden, korte bezoekjes anders weet ze al snel te veel over mij ( ik klets al gauw teveel🙈)
Sterkte en bedankt voor je verhaal😊🌹
Zo herkenbaar ! Ook jouw droom. Die droom is wel
40 jaar geleden maar weet hem nog precies omdat het zo heftig voelde ..
Ik ben helemaal in shock….
ik kan gewoon niet geloven wat hier staat… en toch weet ik dat het klopt. Al doe ik er alles aan om het te weerleggen. Om haar schoon te pleiten van alle blaam. Het is toch allemaal mijn schuld…. als ik anders was was ik miss om van te houden.
Ik stroom over van herinneringen, verdriet, shock, opluchting… maar zo sterk behoefte aan erkenning heb ik nog nooit gehad, want zie ik het nu niet allemaal verkeerd? Pak ik zelf nu niet het slachtofferschap op me? Want zoooo erg als hier boven was het nu ook weer niet…
Dus met dat het me verheldering geeft brengt het ook massa’s aan verwarring.
Whaaa een id crisis op je 35ste! Wie had dat nou gedacht….
Beste Snuf,
Ik begrijp dat het moeilijk is om dit te lezen omdat je van nature een loyaliteit aan je moeder hebt. Het kan een emotioneel proces zijn om alles in een nieuw licht te zien, er komt veel los en dingen zullen opnieuw een plek moeten krijgen.
Elk geval is anders en je zult nu voor jezelf moeten kijken wat voor jou van toepassing is, dat betekent ook in hoeverre jij of je moeder elkaar beïnvloed hebben.
Geef het tijd en praat met mensen erover, hoe moeilijk het ook kan zijn.
Ten slotte kun je het moeilijk vinden dat je het nu pas ontdekt op je 35ste, maar er zijn helaas ook veel lezers die het pas ontdekken na hun 50ste / 60ste. Het belangrijkste is hoe je er nu mee om zult gaan. Ik wens je in ieder geval veel kracht en sterkte toe.
Liefs,
Vera
Hoi Snuf, verwarrend hè.. Ook heel herkenbaar
Ik ben me gaan inlezen in ‘kinderen van een narcistisch ouder” héél ONTwarrend 🙏🙏
Zo kwam ik erachter, waarom mijn moeder is zoals ze is en waarom ik zo ga twijfelen of ik zélf misschien niet verkeerd had of was..
Er werd me heel veel duidelijker ineens en begrijp alle gevoelens iets beter..
💪🌹🌹
Deze situatie is zeer herkenbaar.
Enkel van mijn siblings hebben dit gedrag overgenomen , zetten dit dus ook verderna overlijden van ouders.
Bij het overlijden van mijn ouders werd ik volledig buiten spel gezet .
Inboedel werd buiten mij om verdeeld , Advocaten werden aangesteld om de erfenis te beeinvloeden enz enz .
Sloten op ouderlijk huis werden verandert, aanklachten werden tegen me ingediend. Gelukkig was ik op deze data aantoonbaar in het buitenland.
Na meer dan jaren geen contact te hebben trachten zij nog steeds met benaderen van kinderen ,vrienden en dergelijke.
Dit is na verloop van jaren wel aan het minderen.
Het is onvoorstelbaar hoever zij gaan .
Echt waar ; Een van hen heeft via slinkse weg een immo pand van mijn ouders te pakken gekregen. Ik heb geprotesteerd , zonder succes natuurlijk.
Hierna is deze het pand beginnen te verbouwen.
Na 3 jaar is hij echter niet ùeer geinteresseerd.Door me volledig afzijdig te houden vervloog de zin om de verbouwing verder te zetten.Hij is een manipulatiemiddel kwijt, het gebouw heeft zijn doel verloren.!!
Dus een manier : volledig alle contact verbreken en vrienden die echt discreet zijn.
Erg dat dit moet komen na ik de zestig gepasseerd ben.
Ik ben men leven nu pas aan het opbouwen.(na jarenlange psychiatrie + een hoop sessies.
Beter laat dan nooit .
Gelukkig heb ik geen gekke dingen gedaan .
Heel veel herkenning Lou. Verschrikkelijk is het. Ik ben ook helemaal buitenspel gezet bij de dood van mn vader. Narcistische moeder + stiefmoeder & haar inhalige kinderen. Dikke ellende. Ik ben er pas achter dat mijn ex partner ook narcistisch waren. Openlijk & verborgen
Ik dacht dat alles aan mij lag vanaf jong natuurlijk. Tot ik door psycholoog erop gewezen ben aantal jaar geleden. Dacht dat t om mn moeder alleen ging. Tot ik inzag dat mn relaties ook niet gezond waren voor mij. Manipulatieve mannen.
Ben gebroken nadat ik steeds weer belogen en bedrogen werd
Ik zag de rode vlaggen niet goed.
Had zo’n behoefte aan liefde eh geborgenheid dat ik dacht nou ja perfect is niemand
Zoveel traumas al die jaren
Ik heb nu niemand meer…
Mn kind is volwassen (gelukkig voor mogen kunnen zorgen ookal was heel pittig alleen.
Ik ben eigenlijk voor t eerst van mn leven helemaal VRIJE VROUW.
Maar ook helaas chronisch ziek (van geboorte) werken gaat niet
Ik hou me rustig mediteer en tel mn zegeningen.
ben aan t Helen vlak alle tropenjaren.
Verzwakt en best verdrietig moe. Verarmd en sociaal en wat geisoleerd na veel verliezen. Maar ik heb nu wel RUST! ZO HEILZAAM.
Creatief bezig zijn helpt ook
ik wens je zoveel goeds!
❤️
Een Lotgenoot
Warme groet ☀️
Ik ben een enig kind, mijn lieve vader is vorige week dinsdag overleden.? en nu staat de boze koningin er alleen voor.
Ik ben 50 en heb pas echt door dat mijn moeder een narcist is nu zo een 2 en half jaar.
Ik bleef er komen omdat mijn lieve vader nog leefde.
Ik heb haar samen met mijn lieve man ook nog verhuist en ze zit de hele dag op haar troon te zeuren en te mekkeren, uiteraard. Niks is goed, geen bedankje niets, vernedering an publique en een lach, en als het personeel van het tehuis binnen loopt begint ze opeens spontaan te huilen zogenaamd om mijn pa….pfff… alles slaat ze in de wind, niks is goed of het deugt niet, ik vond een kadootje in haar kast die ze gekregen had van ons, ingepakt en met kaartje er nog aan…..
Verdraait gehele verhalen, geeft antwoorden die nergens op slaan…
Mijn pa heeft ook een herseninfarct gekregen en daar praatte we wel eens over. Ik vergeet nooit wat ze toen zei:
En ik dan? Ik heb wel COPD!!?
Medogenloos is ze
Phoe, precies mijn oma wat je hier omschrijft..
De trekjes die mijn moeder heeft (twijfel of zij narcistisch is of zo is gemaakt, want mijn moeder kán Sorry zeggen🤔😂) de trucjes etc.. Ik heb een matig contact, waardoor het best goed gaat.. Mijn vader ( Té lieve man) praat haar tegenwoordig (Met pensioen en thuis nu) vaak naar haar mond, om de harmonie te bewaren.. 🙄
Ik heb zo’n ongelofelijk medelijden met hem..
Aan de andere kant is het zijn eigen keus..
🌸🌹
Veel goeie dingen en handzame tips gelezen. Onthoudt 1 ding: jij bent uniek en dus kan voor jou nét even iets anders gelden. Samenvattend echter geldt inderdaad dat geen tot weinig contact de enige gezonde oplossing is. Je loopt immers ook niet steeds een kennel in met een vals geworden hond om je keer na keer te laten bijten.
Ik zelf heb werkelijk elke mogelijkheid geprobeerd, vanuit liefde, nadat ik mij jaren lang los had gemaakt van mijn moeder. Steeds opnieuw pijn, hoe klein ik het contact ook probeerde te maken. Alleen nog een belletje of een kaart.
De omgeving ziet niet hoe vilein, manipulatief en leugenachtig mijn moeder is. En dus moet ik accepteren dat ik mijn hele familie feitelijk kwijt ben. Dat vind ik een pijnlijke weg. Losmaken van een ouder, zeker wanneer je dat in liefde wilt doen, is een erg zwaar proces. Ik ben het aangegaan uit pure overleving en liefde voor mijzelf.
Omgaan met een narcist vind ik geen optie. Assertief zijn heeft eigenlijk geen zin anders dan dat het jezelf tijdelijk een goed gevoel kan geven. En ja, je moet het inderdaad wel leren, voor je toekomstige leven. Maar een narcist doet er niets mee behalve nóg gewiekster worden. Verdrietig. Want wie maakt zich nu los van zijn ouders? Soms is er geen andere weg. Ik zal blij zijn als ook het laatste restje boosheid en verdriet losgelaten zijn.
Mijn moeder is het grote slachtoffer, de eeuwige klager, de focus ligt alleen op haar maar ze kan heel goed toneelspelen. Ze is een pathologisch leugenaar en haar omgeving stinkt er merendeels in. Mijn broers weigeren dit te zien maar waren dan ook niet haar slachtoffer hoewel ze in ander opzicht ook slachtoffer zijn. Die twijfelachtige eer was aan mij. Zij zien niet hoe onze moeder mij vernedert en neerhaalt van kinds af aan. Hoe klein en onherkenbaar dit is. Haar psychologische spelletjes. Hoe jaloers ze is. Ze heeft mij bijna kapot gemaakt en ik ben blij eindelijk haar te laten voor wat ze is. Een treurig mens die het in dit leven niet meer gaat leren en niet te helpen is.
Je tijdelijk of geheel losmaken van je narcistische ouder(s) kan helend zijn, om jezelf te kunnen vinden. Dit is mij ook gebeurd. Neemt niet weg dat het erg zwaar was, ik mijn identiteit kwijt was, eigenlijk geen eigen identiteit op had kunnen bouwen. Pas nadat ik mezelf gevonden had, wist wie ik zelf was, was ik weer in staat het contact aan te gaan. Oppervlakkig contact, dat wel. Maar op een bepaalde manier toch helend, door de bevestiging van de werkelijkheid, van mijn eigen waarneming. Familie en vrienden zullen het niet doorzien, niet willen begrijpen. De waarheid zegt namelijk ook iets over hun eigen rol. De waarheid kan schuldgevoel bij anderen oproepen en is daarom niet acceptabel. Hou vooral vast aan je eigen waarheid. Dat is de enige zuivere waarheid die er is. Pas als je dat echt beseft en gelooft kun je verwerken wat er gebeurd is. In feite kun je er dan boven staan en kun je van jezelf gaan houden en in jezelf gaan geloven.
Hoe ben jij met jezelf aan de slag gegaan? Ik heb ook geen identiteit, hoe heb jij jezelf gevonden? Heb je concrete tips? Het voelt alsof ik geen energie meer heb om contact met anderen aan te gaan…
Zeer herkenbaar Didi, ze vallen uiteindelijk ooit toch wel door de mand.. en 1 kind is de golden child (Mn broertje) en de ander het zwArte schaap(ik)…
mijn zusjes zien goddank ook in hoe zij werkelijk is, dit pas na hun 30ste.
Alleen voor mij is het toch nog heftiger als voor hun door wat mij in het verleden al is aangedaan. Ik denk dat dit zeer traumatisch voor mij is geweest.
Mijn moeder denkt dat ze het contact nu met Mn zusjes kan herstellen en ik ben zoals altijd weer de boeman. Wordt zwart gemaakt achter mijn rug om, en het is totaal niet de realiteit van wat er werkelijk speelt.
Het pijnlijk als je van mensen hoort hoe ze praat over mij en het slachtoffertje uithangt. Daar wordt je alsnog boos en verdrietig van.. ook al wil ik het niet zijn.
Goddank ben ik niet de enige meer die het nu ziet, dus time Will tell And lurn.
Alleen jammer dat t zo lang moet duren voordat het iemand opvalt.
Ik wou dat ik een knopje had en alles van of over mijn moeder kon deleten. 😉
komt binnen bij mij wat je schrijft, veel herkenning
Beste An,
Fijn om te horen dat je je kunt herkennen in het artikel.
Dit is meestal de eerste stap naar herstel.
Liefs,
Vera
Heel herkenbaar jouw verhaal! Ik stuur mijn moeder ook alleen nog af en toe een kaart. Haar gedrag is soms inderdaad ook heel subtiel, niet zichtbaar voor anderen, heel frustrerend.
Mijn ouders zijn gescheiden en met mijn vader (die ook N.P.S heeft) heb ik al jaren geen contact meer (in een mailtje heb ik hem destijds laten weten dat ik geen ruimte had voor contact omdat hij al heel lang niet echt inging op mijn verzoek eens te praten over wat mij dwars zat in contact met hem).
Een half jaar geleden heb ik weer eens een mail gestuurd waarin ik uitleg waarom ik de laatste jaren geen contact meer wilde en ook geschreven dat ik ook fijne herinneringen heb aan hem en het ook verdrietig vind dat we geen contact meer hebben. Ik had gehoopt dat we het contact weer voorzichtig konden herstellen, maar ik heb alleen maar een heel kort mailtje ontvangen waarin hij aangeeft dat hij blij was met mijn mail en dat hij rustig de tijd wilde nemen om inhoudelijk te reageren. Aan zijn afgeknipte kerstkaart die ik vlak voor oud en nieuw heb ontvangen kan ik merken dat hij toch niet zo dankbaar was en zich weer zeer gekwetst voelt. Ik krijg normaal gesproken altijd een kerstkaart….vlak voor kerst.
Mijn broers willen er ook niet met mij over praten, ik besta nauwelijks voor hen. Ik ben alleen maar goed om aandacht te geven aan hun kinderen, of met hen te praten over hun kinderen en kadootjes te geven natuurlijk. Hier zijn mijn vriend en ik nu ook wat mee gaan minderen, wat ook weer veel weerstand oproept bij hen. Ik zie ook wel hoe zij beschadigd zijn en last hebben van onze ouders, maar blijkbaar hebben ze er niet zo’n last van dat ze maatregelen moeten nemen of hulp moeten zoeken, zoals ik. Ik denk dat ik ook het meest meegaand was en daardoor de makkelijkste prooi voor mijn ouders.
Waarschijnlijk hebben we ook niet altijd doorgehad hoe vaak mijn ouders van het ene kind naar het andere hobbelden, om weer te klagen of zielig te doen. Als de één geen gehoor gaf, waren er altijd nog twee anderen. En we kregen waarschijnlijk niet te horen dat ze ruzie hadden gekregen, of geen bevredigend gehoor bij broer of zus.
Net als jij heb ik ook steeds geprobeerd vanuit liefde te handelen, maar ik merkte dat het me toch niks opleverde. Mijn eigenliefde moest wat meer groeien. Nu denk ik steeds wat moet ik doen uit liefde voor mijzelf en mijn vriend. Dit werkt toch beter voor mij merk ik nu, maar makkelijk is het niet en het lukt ook nog niet altijd.
Ik heb ook veel moeite gehad met hoe mijn ouders de omgeving manipuleerden, het was erg moeilijk om te laten zien wie ik werkelijk was, nog steeds. Ik wilde heel graag met vrienden of familie afspreken om mijn kant van het verhaal te vertellen, maar nu ben ik blij dat ik dat niet heb gedaan. Als zij mijn ouders geloven, dan betekent het dat zij net zo toxisch zijn (heb ik gelezen in een boek over narcisme). Als zij nooit eens contact met mij opnamen om mij eens aan te horen, dan zijn zij het ook niet waard, dan geloven ze blijkbaar liever de leugen.
Nooit had ik gedacht om zo familieloos door het leven te gaan, ik was echt een familiemens. Ook al kunnen mijn vriend en ik heel erg genieten van het leven, het zal nog wel even duren voordat die leegte weer is opgevuld en we ook weer een gezonde vriendenkring hebben opgebouwd, want daarin vonden we ook dezelfde toxische patronen terug. Dat is natuurlijk ook een logisch gevolg van een ongezonde relatie met je ouders.
Soms moet je ‘gewoon’ weer opnieuw beginnen, met een schone lei en open staan voor mensen die een gezonde relatie willen aangaan met je. Dat kan alleen als het contact met jezelf weer redelijk is hersteld (is mijn ervaring).
Een andere mogelijke reactie van een narcistische moeder op je partnerkeuze, is gaan flirten met jouw vriend.
En wat ik me nog kan herinneren van toen ik 16 was, was dat mijn moeder me vroeg waarom ik haar nooit eens knuffelen wilde en haar geen zoen wilde geven (glashelder achteraf).
Ik heb haar als tiener weleens gevraagd: waarom kun je nou nooit eens blij zijn voor me (…met wat ik beleefde of gedaan had) en het antwoord was: als het niet goed genoeg is, ben ik er toch niet blij mee…
Nog een kenmerk van een narcistische moeder is dat anderen nogal tegen haar opkijken. Veel mensen die mijn moeder ook kenden hebben dan ook geen idee waar ik het over heb, en enig begrip op dat gebied is dus uitgesloten…
Ik had op de test op 29 van de 33 vragen ja, op vraag 27 nee (ik wist diep in mijn hart zeker dat dat niet het geval was) en op 2 een alternatieve reactie…
Het goede nieuws is dat ik nu mezelf aan het renoveren ben, mijn onderbewuste besteed veel tijd aan het defragmenteren en een plaats geven aan alle ellende in dromen en het zal zijn tijd wel nodig hebben, maar het komt op den duur in orde.
Beste Elise,
Wat vreselijk om te lezen dat je zo’n lastige jeugd hebt moeten doorstaan… Jouw moeder klinkt inderdaad als een rasechte narcist, door en door.
Gelukkig ben je daar in ieder geval zelf al achter gekomen. Ik wens je enorm veel sterkte toe. Ik weet zeker dat alles goed komt met jou, maar tijd zal inderdaad wel nodig zijn.
Veel sterkte en succes ♥
Liefs,
Vera
Ik heb gebroken met mijn ‘moeder’. Ze heeft mij lichamelijk en geestelijk mishandeld. Ik ben nu 49 jaar heb mijn eigen gezin, en doe alles anders dan zij.
Nooit zal ik haar kopieeren.
Als gevolg van haar opvoeding heb ik al 43 jaar OCD.
Gebruik nu 23 jaar anti-depressivia. Daar baal ik vreselijk van. Stoppen is geen optie. Heb ik meerdere malen geprobeerd. Ik ben zo bang mijn man of kinderen kwijt te raken. Haar schuld, nog steeds.
Hoi Yvonne,
Wat vreselijk voor jou, wat een pijn. Ik vind je dapper!!
En OCD… ik heb het ook!!
Ik ben nu 36, en het begon vanaf mijn 12e denk ik… zou dat echt al zo jong daardoor kunnen komen?
En nu ben ik in zoektocht over mijn moeder, maar ik twijfel enorm.. of het wel zo is. Ik twijfel alleen maar aan mezelf. Ik ben altijd heel gevoelig geweest, dus bij elk dingetje wat er gebeurd is het: jij bent te gevoelig, het ligt aan jou.
Ik durf ook bijna niks zelf te doen, omdat ik nul vertrouwen heb in mezelf.
En die angst dat mijn man me zal verlaten… zo herkenbaar!
Maar hoe is het om een kind erbij op te voeden?
Ergens wil ik heel graag een kindje, maar ik weet niet wat ik moet doen!
Liefs Antoinette